ترجمه کتاب الغیبة (غیبت طوسی)
کتاب الغیبه مرحوم شیخ طوسی از بهترین و مهم ترین و کامل ترین منابع شیعه در مورد مسئله غیبت آقا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
شیخ طوسی در نگارش این اثر ارزشمند و گرانبها شیوههایی نو و ابتکاری به کار گرفته و به تمام جوانب غیبت امام زمان اشاره نموده و با استدلال به آیات قرآن کریم و روایات پیامبر و ائمه معصومین (صلوات اللّه علیهم) و حکم عقل به پاسخ گویی شبهات و اشکالات مخالفین پرداخته است.
روایات بسیاری درباره غیبت آخرین امام شیعیان در مجامع حدیثی شیعه وارد شده و نویسندگان متعددی در طول تاریخ تلاش نموده اند تا به گونه های مختلف و متفاوتی این احادیث را جمع آوری کنند. این امر علاوه بر آنکه اهتمام ائمه طاهرین (صلوات اللّه علیهم اجمعین) برای آماده سازی شیعیان با مواجهه با غیبت را نشان می دهد، شاگردان مکتب اهلبیت و مدافعان حریم اعتقادی شیعه را نیز بر آن داشت که به تألیف رساله و کتاب در تبیین و توضیح مسأله غیبت اقدام نمایند؛ به گونهای که حتی میتوان کتابهایی را با عنوان یا موضوع غیبت امام زمان، قبل از تولد ایشان سراغ گرفت. همچنین است کتابهایی که در زمان غیبت صغریٰ و به ویژه در سالهای آغازین آن تألیف شده است: مانند کتاب الغیبة ابواسحق ابراهیم بن اسحاق احمدی نهاوندی (م۲۶۹ق) و نیز کتاب الغیبة نعمانی (م حدود ۳۶۰ق).
گفتنی است که آنچه غیبت نویسان در نوشتن این کتابها بیشتر به آن توجه داشته اند، همان رفع حیرت و سرگردانی شیعیان بوده است؛ چنانکه نعمانی در بیان انگیزهاش از تألیف کتاب الغیبة همین مطلب را بیان داشته است.
تا اینکه نوبت به شیخ الطائفه ابوجعفر محمّد بن حسن طوسی(م۴۶۰ق)میرسد که قویترین براهین عقلی و نقلی را بر وجود امام دوازدهم، غیبت و ظهور ایشان در کتابی با عنوان الغیبة فراهم آورده است.
کتاب الغیبه مرحوم طوسی از بهترین و مهمترین و کاملترین منابع شیعه در مورد مسئله غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. شیخ طوسی در نگارش این اثر ارزشمند و گرانبها شیوه هایی نو و ابتکاری به کار گرفته و به تمام جوانب غیبت امام زمان اشاره نموده و با استدلال به قرآن و روایات پیامبر و ائمه معصومین علیهم السلام و حکم عقل به پاسخ گویی شبهات و اشکالات مخالفین پرداخته است.
این کتاب از زمان نگارش تا حال در طول هزار سال پیوسته مورد توجه علما و فقهای شیعه بوده و بزرگان در تألیفات خود بسیار به آن استناد کرده و از آن نقل نمودهاند.
مرحوم شیخ طوسی، خود نامی برای این کتاب اختیار ننموده است، ولی شیخ آقابزرگ تهرانی هم در الذریعة و هم در مقدمه سودمندی که بر این کتاب نوشته آن را «الغیبة» نامیده است.
شیخ الطائفه، این کتاب را با براهین عقلی بر اثبات امامت أئمه آغاز می کند:
به نظر شیخ به دو گونه در باب غیبت امام زمان میتوان بحث نمود: یکی اینکه سخن را از وجوب داشتن رئیس و امام آغاز کنیم و دیگر آنکه بحث را از متفرع بودن غیبت امام مهدی (صلوات اللّه علیه) بر ثبوت امامت ایشان پی بگیریم.
ایشان، ابتدا طریق اول را دنبال می کند و بر وجوب داشتن امام و وجوب عصمت او دلیل می آورد. در این میان به اعتراضی بر نظر سید مرتضی، استاد مصنف، درباره غیبت نیز پاسخ گفته شده است.
پس از آن با توجه به طریق دوم، مبنی بر اقامه دلیل بر امامت حضرت مهدی، نخست فساد اعتقاد فرقههایی چون کیسانیه، ناووسیه، واقفه، فطحیه و محمدیه بیان شده است، که درباره ی فرقه واقفه بسیار مفصلتر از بقیه بحث شده است.
در ادامه به مسائلی چون حکمت غیبت، چگونگی اقامه حدود در زمان غیبت امام، چگونگی رسیدن به حق در این دوران، کیفیت ولادت امام مهدی و چرایی مستور بودن آن و چرایی و چگونگی طول عمر آن حضرت اشاره شده است.
در مبحث اخیر در اثبات طبیعی بودن عمر حضرت بقیة الله الأعظم به طول عمر حضرت آدم، نوح و خضر (علی نبینا و آله و علیهم السلام) و برخی از معمرین چون لقمان بن عاد، سلمان فارسی، ربیع بن ضبع و شماری دیگر که نامشان در کتب تاریخ آمده اشاره شده است.
سخن درباره کسانی که به دیدار حضرت نائل شده اند، برخی از معجزات آن حضرت و توقعیات امام بخش دیگری از کتاب را تشکیل می دهد.
در ادامه وکلای مذموم و ممدوح برخی از ائمه (از امام باقر علیهالسلام به بعد) آورده شده است. از ممدوحین شانزده نفر، کسانی چون: حمران أعین، مفضل بن عمر، و صفوان بن یحیی و ایوب بن نوح و از مذمومین هفت نفر افرادی نظیر: صالح بن محمّد سهل همدانی، علی بن ابی حمزه بطائنی و ابوطاهر محمد بن علی بن بلال.
پس از این به چهار سفیر و وکیل امام عصر در غیبت صغری یعنی: ابو عمرو عثمان بن سعید عمری، ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری، ابوالقاسم حسین بن روح و ابوالحسن علی بن محمّد سمری، اشاره شده است.
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
لینک عضویت در کانال مجموعه کتاب محسن👇🏻⬇️👇🏻⬇️
https://eitaa.com/ketabmohsen_com