🔺تحلیل سعید حجاریان از حواشی حضور تیم ملی در جام جهانی: فوتبال غایب بود / تصور حکمرانی کشور این است که ایدئولوژی بدیلی برای ملی‌گرایی و موجد همبستگی ملی است؛ این پروژه اثر معکوس داشته است سعید حجاریان: 🔹سه مسابقه‌ ایران در جام جهانی ۲۰۲۲ با تیم‌های انگلستان، ولز و آمریکا نکاتی را مکشوف کرد که تا به‌‌حال پوشیده مانده یا دست‌کم نمود بیرونی پیدا نکرده بودند. 🔹درباره حواشی فوتبال تصاویر، گزاره‌ها و انگاره‌های مهمی در حافظه ما ثبت شد. عده‌ای بدواً حضور ایران را در این مسابقات برنمی‌تابیند و آن را خلاف مروّت می‌دانستند، افرادی آن را فرصتی برای اعتراض می‌خواندند و شماری نیز از جدایی سیاست و ورزش می‌گفتند. 🔹در این بین مربی خارجی تیم ملی ایران هم بی‌نصیب نماند؛ او نیز متهم به سوگیری سیاسی و چشم‌ بستن بر وضعیت جاری ایران شد. واقعیت آن است آنچه در این میان غایب بود، بازی فوتبال بود که اساساً خالی از اهمیت و معنا شده بود. 🔹رصد ضمنی محتوای فضای مجازی / حقیقی هم از انواع دوگانگی‌ها و پرسش‌ها بر سر موضوعاتی از این دست حکایت می‌کرد: آیا پیروزی تیم ملی ایران موجب خرسندی است یا خیر؟ آیا اخلاقاً شادی جمعی در غم ملی رواست یا خیر؟ و پرسش‌هایی از این دست. 🔹وضعیت تیم ایران را می‌توان با وضعیت رقبایش مقایسه کرد که هیچ‌‌یک از درگیری‌های عینی و ذهنی پیش‌گفته را نداشته و ندارند. از قضا عوامل فوق‌الذکر موجب تقویت روحیه تیمی آن‌ها بود؛ فارغ از این‌که نتیجه یکی از بازی‌ها برای ایران متفاوت شد. اما چنین وضعیت‌هایی چرا حادث می‌شوند؟/ مشق‌نو @khabarbazz