🔰نڪات ڪلیدے از #جزء_چهاردهم قرآن ڪریم #بخش_دوم آیہ چنین مے‌فهماند ڪہ یأس از رحمت پروردگار ویژگے خاص گمراهان است. زیرا گمراهان، خدا را بہ درستے نشناخته‌اند و پے بہ قدرت بی‌پایانش نبرده‌اند؛ خدایے ڪہ از ذره‌اے خاڪ، انسانے چنین شگرف می‌آفریند و از نطفه‌اے ناچیز، فرزندے برومند بہ وجود می‌آورد؛ درخت خشڪیدہ خرما بہ فرمانش بہ بار می‌نشیند و آتش سوزانے را بہ گلستانے تبدیل می‌ڪند، چہ ڪسے می‌تواند در قدرت چنین پروردگارے شڪ ڪند یا از رحمت او مأیوس گردد؟! 💠سورہ نحل 🔶اگر خدا نمی‌خواست ما این ڪار را نمی‌ڪردیم!! (سوره نحل، آیه ۳۵) مشرڪان گفتند:اگر خدا می‌خواست،نہ ما و نہ پدرانمان ڪسے را جز او بندگے نمی‌ڪردیم. این سخن اندیشمندان ضد دینے در برابر دعوت بہ یڪتاپرستے و دین دارے بود ڪہ بر زبان می‌راندند. در یڪ تقسیم بندے ڪلے مشرڪان در مقام توجیہ اعمال ضد دینے ڪہ انجام می‌دادند بہ دو گروہ عمدہ تقسیم می‌شدند: یڪے تودہ درس نخواندہ و عادے آن‌ها بود ڪہ در دفاع از عقاید و اعمال خود بہ تقلید از نیاڪان و سنت‌هاے باستانے تمسڪ می‌جستند. دستہ دوم علما و اندیشمندان آن‌ها بودند ڪہ بہ گمان خود با این منطق و استدلال علمے از بت پرستے و سایر انحرافات عملے و عقیدتے رایج در بینشان دفاع می‌ڪردند. آن‌ها می‌گفتند: اگر خدا راضے بہ این ڪارها و باورهاے ما نبود با قدرتے ڪہ دارد جلوے ما را می‌گرفت و ما را از آن‌ها باز می‌داشت اما همین‌ڪہ مانع ما نشدہ و ما آزادانہ بہ آن مشغولیم این خود بهترین دلیل است بر اینڪہ خداوند از اعمال و عقاید ما رضایت ڪامل دارد و این امور جایز است. این شبهہ ڪہ از آن براے تایید هر انحراف در هر زمانے استفادہ می‌شود امروز هم با ادبیات روز در بین عده‌اے رواج دارد و منتشر می‌شود. ⬅️پاسخ بہ این شبهہ➡️ این سخن وقتے درست است ڪہ تنها ارادہ تڪوینے خدا در عالم جریان داشتہ باشد و بس ڪہ اگر چیزے را خواست در همان لحظہ ایجاد شود و اگر نخواست در همان لحظہ نیست و نابود گردد. خداوند دو ارادہ دارد؛ ارادہ تشریعے و ارادہ تڪوینے. آنان ڪہ بہ دام این شبهہ عمداً یا سهوا گرفتار شده‌اند از ارادہ تشریعے یا همان خواست در پس قانون خدا غفلت ڪرده‌اند. خدا با قانونے ڪہ وضع ڪردہ و آن را توسط فرستادگانش بہ مردم ابلاغ ڪردہ است از مردم خواستہ تا عقاید صحیح و اعمال صالح داشتہ باشند و از همین طریق بہ آن‌ها اجازہ ندادہ ڪہ در مسیر انحراف افتادہ و راہ هلاڪت را طے ڪنند و بہ ارادہ تڪوینے دست آن‌ها را باز گشتہ تا با اختیار خود راہ درست را از نادرست برگزیدہ و در آن حرڪت ڪنند. پس خداوند آن‌ها را منع ڪردہ ولے با بیان قانون؛ نہ با زور و سلب اختیار و اگر انتظار دارند ڪہ خدا دست هر تبهڪار و فڪر هر منحرفے را بہ اجبار گرفتہ و بہ راہ راست هدایت ڪند بدانند ڪہ هر چند این ڪار ممڪن است اما چون با فلسفہ تڪامل اختیارے انسان ناسازگار است خدا این ڪار را نخواهد ڪرد. قرآن ڪریم مجید دلیل قرآنے تقیه‌اے ڪہ عقل انسان بہ آن حڪم می‌ڪند مَن ڪَفَرَ بِاللَّهِ مِن بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُڪْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئنِ‌ُّ بِالْایمَانِ وَ لَاڪِن مَّن شَرَحَ بِالْڪُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللَّهِ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ(۱۰۶-نحل) هر ڪس پس از ایمانش، بہ خدا ڪافر شود جزایش دوزخ است؛ جز ڪسے ڪہ تحت فشار واقع‌ شدہ ولے دلش بہ ایمان محڪم است. آرے ڪسانے ڪہ سینہ خود را براے قبول ڪفر گشوده‌اند، بدانند ڪہ خشم پروردگار شامل حال آنهاست و براے ایشان عذاب بزرگے خواهد بود. این آیہ شریفہ در واقع بہ دو گروہ از ڪسانے اشارہ می‌ڪند ڪہ بعد از پذیرش اسلام راہ ڪفر را پیش می‌گیرند. گروہ اول ڪسانی‌اند ڪہ در چنگال دشمنان بی‌منطق گرفتار می‌شوند و تحت فشار، شڪنجہ و یا تهدید آن‌ها از اسلام اعلام بیزارے و نسبت بہ ڪفر اعلام وفادارے می‌ڪنند؛ در حالے ڪہ آنچہ می‌گویند تنها با زبان است و قلبشان مالامال از ایمان می‌باشد. این گروہ مسلماً مورد عفوند؛ بلڪہ اصلاً گناهے از آن‌ها سر نزدہ است. گروہ دوم ڪسانے هستند ڪہ بہ راستے دریچه‌هاے قلب خود را بہ روے ڪفر و بے ایمانے می‌گشایند و مسیر عقیدتے خود را بہ ڪلے عوض می‌ڪنند، این‌ها هم گرفتار غضب خدا و عذاب عظیم او می‌شوند. 🍃دو نڪتہ ۱.این آیہ دلیل قرآنے همان «تقیه» اے است ڪہ براے حفظ جان و ذخیرہ ڪردن نیروها براے خدمت بیشتر در راہ خدا در اسلام مجاز شناختہ شدہ است. ۲. در اسلام مرتد داراے احڪام سنگینے است ڪہ در این آیہ شریفہ با عبارت‌هاے «غَضَبٌ مِّنَ اللَّهِ» و «لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ» بہ آن اشارہ شدہ است. حڪم مرتد زن با مرد و نیز مرتد ملے و فطرے با هم یڪسان نیست ڪہ براے اطلاع بیشتر از جزئیات این احڪام لازم است تا بہ ڪتاب‌هاے فقهے مراجعہ شود. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 یڪ جرعہ معرفت @yekjoremarefat