پيامبر(که درود خدا بر او باد) دو نفر را پاره تن خود ناميد؛ يکی دخترش(مادرش) فاطمه زهرا و ديگری علی بن موسی الرضا (که درود خدا بر آن دو باد) يکی آنجا که فرمود: "فاطمة ُبَضعة ٌمني" و ديگری آنجا که پيش‌بينی فرمود: "ستُدفن بَضعة ٌمني بأرضِ خراسَان." در زيارتنامه حضرت شمس‌الشموس هم که مشتمل بر صلوات بر همه چهارده معصوم است، تنها بر دو نفر "صلوات بی‌نهايت" مي‌فرستيم که نخستين آن، مادر امامان است و دوم، مدفون به سرزمين خراسان؛ آنجا که پس از ذکر نام شيرين اين دو بزرگوار، مي گوييم: "صلوةً لا يَقوَى على إحصاءِها غيركَ" و اين گونه است که شباهت‌های مادر و نواده‌اش بی‌شمار است؛ خودت ادامه‌اش را بگير و برو.. برو تا مشهد، برو تا مدينه و اصلاً برو تا بيت‌المعمور و از آنجا تا عرش.. فاطميّه است و از فرش تا عرش، راهی است رفتنی؛ بيا تا برويم . . .