.به سوی مردم اشاره کرد که «ساکت شوید!» ناگاه نفسها در سینه ها حبس شد و زنگ کاروانها از حرکت ایستاد، سپس آن حضرت(ع) پس از حمد و ثنای الهی و درود بر محمد(ع) و خاندان پاکش چنین فرمود: اما بعد! ای کوفیان! ای نیرنگ بازان و پیمان شکنان و بی وفایان و مکر پیشه گان! هرگز اشک چشمانتان خشک مباد و ناله هایتان آرام نگیرد. شما همانند آن زنی هستید که رشته خود را پس از بافتن وتابیدن وا می تابید. شما سوگندهایتان را دستاویز فساد میان خود قرار داده اید.آگاه باشید که برای آخرت خویش بد چیزی را مهیا ساختید و از پیش فرستادید؛ خشم خدا شما را فرا خواهد گرفت و برای همیشه در عذاب جهنم خواهید ماند. آیا برای برادرم حسین(ع) گریه می کنید؟ آری به خدا سوگند باید که بگریید، چرا که شما شایسته گریستن اید! پس فراوان گریه کنید و اندک بخندید، چرا که ننگ این عمل گریبان شما را گرفت و لکه آن برای همیشه به دامن شما نشست که هرگز نمی توانید آن را پاک کنید.اگر پیامبر(ص) از شما بپرسد، این چه کاری بود که کردید با آنکه شما امت پیامبر آخر الزمان بودید و بر دیگر امتها شرافت داشتید، چه پاسخ خواهید داد؟ شما چه کردید با اهل بیت و فرزندان و عزیزان من، جمعی را به اسارت بردید و گروهی را به خون آغشته کردید. زینب کبری(س) پس از این خطابه جانسوز روی از آنان برگرداند. دراین حال، مردم را دیدم که حیرت زده اند و از اندوه و پشیمانی، دست به دندان می گزند.