🔴وزیر شدن مقداری هم عطر زدن و توالت کردن و «یس و نو» کردن لازم دارد ◾️در دهه‌ی ۴۰ در منطقه‌ی سرچهان فارس زنی معروف به بی‌بی کلانتر به یک ایل ۵۰ هزار نفری فرمان می‌راند. مردمی که از عشایر ایل قرائی بودند و به دام‌داری، زراعت و قالی‌بافی مشغول‌ بودند و روزانه حدود یک صد تن «شیرین‌بیان» با نظارت بی‌بی کلانتر ۶۰ ساله، به خارج صادر میکردند. بی‌بی‌کلانتر به خاطر خدمات ارزنده بارها از طرف مقامات کشوری تشویق کتبی و شفاهی گرفته بود. مردم هم دربست قبولش داشتند و حتی اختلافاتشان را با کدخدامنشی او برطرف می‌کردند. حتی مراسم ازدواج و طلاق اهالی هم با دستور نهایی او بود. بی‌بی شخصا برای ۵۰ قریه کدخدا انتخاب می‌کرد و ضمن تایید صلاحیت آن‌ها از بخش‌داری می‌خواست که برایشان ابلاغ رسمی صادر شود. هر روستا هم بین ۴۰۰ تا ۲۰۰۰ خانوار داشت‌. وی معتقد بود که کدخدایان این قرا باید افرادی لایق، سالم، زرنگ و سرحال باشند که بتوانند بر سرنوشت مردم مقتدرانه حکومت کنند. ▪️خبرنگار مجله‌ی زن روز به علت قدرت و سرمایه‌‌ی اجتماعی بالا به بی‌بی پیشنهاد وزارت میدهد اما بی‌بی در جواب می‌گوید برای وزیر شدن باید ارایش کنی، عطر بزنی و کلمات انگلیسی استفاده کنی. ◀️این جایگاه ابزاری زنان در وزارت در زمان پهلوی بسیار عجیب و قابل تامل است؛ امروز هم عده‌ای معتقدند همینکه زنی برای وزارت معرفی شد باید پذیرفته شود. سابقه، صلاحیت، توانایی فردی و استعداد جنسیتی هم مهم نیست، در واقع ما از استفاده ابزاری از زن به دیکتاتوری با زن رسیده‌ایم. ✍عالیه سادات