مراقبه : تو از دو راه مي توانی آرامش و سكوت بيابي. يك راه بسيار ارزان و در عين حال سطحي است. دست يافتن به آن آسان است ولي ارزش چنداني ندارد. اين راه همان ايجاد نوعي آرامش در پيرامون و فقط در نماي بيروني و تبديل ساختن آن به جزيي از خصلت اخلاقي توست. به اين ترتيب، اگرچه درون تو آشفته است، دست كم مي تواني از بيرون آرام و ساكت به نظر آيي. اين همان كاري است كه بسيار انجام مي دهند. جامعه فقط به آرامش ظاهري تو علاقه مند است. خواهان تحول واقعي تو نيست، زيرا فقط با دنياي بيرون تو كار دارد. به دنياي درون تو بي توجه است و هيچ علاقه اي به آن ندارد. آرامش واقعي ازمراقبه برمي خيزد، نه با پرورش خصلتي ويژه، بلكه از راه آگاهي. آنگاه كه هيچ چيز نتواند تو را آشفته كند، آنگاه كه آشفته شدن تو ناممكن شود و حتي اگر خودت بخواهي از آشفته شدن ناتوان باشي، چيزي بسيار با ارزش روي داده است. و آن، فقط از راه آگاهي روي مي دهد.... نور آگاهي را وارد كن تا عشق، شادماني و آرامش پديد آيد. و براي نخستين بار زندگي ات راست و درست شود. راست و درست بودن عين دينداري است. با وجود خويش رو راست بودن همان ديندار بودن است. اين يگانه عبادت واقعي است. يگانه چيزي كه مي توانيم به خدا عرضه كنيم، راستي و درستي مان را، غير از آن، همه چيز تشريفاتی، پوچ و بی ثمر است. 🌴گوهر معرفت 🌴