🏵️🍃🏵️🍃🏵️🍃🏵️ 🍃 *ادامه شرح دعای 46 صحیفه سجادیه* ⬇️⬇️ ⭐ *حضرت در ادامه می‌فرماید:* 🏵️🍃 «وَ يَا مَنْ لَا يَحْتَقِرُ أَهْلَ الْحَاجَةِ إِلَيْهِ». در روابط انسانی، وقتی نیاز و حاجت به سمت کسی برده می‌شود، حتی اگر طرف، کریم‌ الطبع و اهل پذیرش باشد، تو در عرضه‌ی حاجت به او، احساس خوبی نداری. 🏵️ *🍃خود حاجت و درخواست، برای کسی که می‌خواهد عرضه کند، کاهنده است.* 🏵️🍃 به همین دلیل در صدقه و انفاق می‌گویند کسی مورد عنایت است و عمل او در ساحت قدس کریم، پذیرش می‌شود که بدون عرض سؤال، سراغ رفع نیاز برود. ⭐ *کریم مطلق بدون عرض سؤال سراغ رفع نیاز می‌رود.* 🌟 *سرّش این است که در سؤال کاهش شخصیتی وجود دارد.* 🏵️🍃 *اما در ارتباط با حضرت حق و از منظر عرض حاجت* کسانی که حاجتی به سوی او دارند، *نه‌تنها کوچک و تحقیر نمی‌شوند، بلکه عزت و کرامت به دست می‌آورند؛* ⭐ *حتی تا آنجا می‌رسد که فقر برای فقیر، وسیله‌ی عزت می‌شود* ⭐ *و سؤال برای سائل، وسیله‌ی شکوه و مایه‌ی افتخار.* 🔹از همین رو سَرور کائنات فرمود: 🔹 *«الْفَقْرُ فَخْرِي* ؛‏فقر مایه افتخار من است». 📙همان، ج‏۶۹، ص۳۰ 🏵️🍃هرکس نیاز بیشتری به درگاه احدیت داشته باشد، غنی‌تر و آبرومندتر است. ⭐ *انسان کامل، کمال فقر و فقرِ کامل است.* 🏵️🍃 در سلوک الی الله تعالی اگر در صراط مستقیم باشیم، هر قدم که جلو می‌رویم، به فقر توسعه‌یافته‌تر و بالاتر دست پیدا می‌کنیم. ⭐ *عبارت «لا یحتقر» به آن معنا است که سائل تکریم می‌شود* 🏵️🍃 و هرچه تعداد درخواست‌هایش بیشتر باشد، مقرب‌تر و مکرّم‌تر است. ⭐ *«وَ يَا مَنْ لَا يُخَيِّبُ الْمُلِحِّينَ عَلَيْهِ»؛* 🔹 *الحاح به معنای اصرار است.* در ساحت کرم الهی، الحاح پسندیده است. در مورد دیگران، الحاح و اصرار بر حاجت، شخصیت انسان را نابود می‌کند. بلکه رتبه‌ی شخص بالاتر می‌رود. 🏵️🍃 *امام سجاد (علیه السلام) در صحیفه‌ی مبارکه، دعایی به نام دعای الحاح دارند که روش اصرار در درگاه حضرت حق را آموزش می‌دهد* و اساساً صحیفه فضای چنین آموزشی است. ⭐ *یکی از آداب دعا و عرض حاجت، الحاح و اصرار است* 🏵️🍃 و این الحاح، به معنای عرض فقر مؤکد به درگاه خدای متعال است که خیلی به ادب بندگی نزدیک است. 🏵️🍃حتی در مورد خواسته‌های مادی این الحاح در درگاه خدای متعال مناسب است؛ 🏵️🍃ولی ملاحظه‌ای دارد و آن اینکه به جایی نرسد که به خلاف ادب بندگی منجر ‌شود. 🏵️🍃🏵️🍃🏵️🍃🏵️