بسم الله الرحمن الرحیم اخیرا شخص معلوم الحالی گفته : امام مجتبی به ما می آموزد مرد جنگ باشیم به روز جنگ و مرد صلح باشیم به روز صلح اگر در روز صلح جنگ کردیم و اگر در جنگ صلح کردیم هردو خطا و اشتباه است به موقع باید بایستیم و بجنگیم و بموقع هم باید صلح کنیم. قبل از هرچیزباید معین نمود که آیا عصر حاضر بمانند زمان امام مجتبی علیه السلام است یا خیر ؟ ولی در پاسخ ایشان لازم است با دقت به تاریخ بنگریم و از آن عبرت بگیریم.علت صلح امام حسن علیه السلام چیست؟ آنچه که حضرت را مجبور به صلح نمود قدرت و یا تحریم دشمن نبود بلکه سستی یاران و نفاق دوستان باعث شد تا آن جناب تن به صلح دهد. امام خمینی (ره) فرموده اند : امام مجتبی علیه السلام آنقدر گرفتاری که از دست این دوستان و اصحابش داشت از دیگران نداشت . اصحابی که توجه نداشتند که امام زمانشان روی چه نقشه ای دارد عمل میکند . با خیال های کوچکشان ، با افکار ناقصشان در مقابلش می ایستادند و غارتش کردند و اذیتش کردند و عرض می کنم که شکستش دادند، معاهده با دشمنش کردند و هزار جور بساط درست کردند) صحیفه امام ج۹ص۳۰) در قدم بعدی باید دید آیا صلح حضرت با معاویه لعنة الله عليه به معنی عدم مقاومت و ایستادگی و وادادن و منفعل شدن است ؟ تاریخ می گوید : حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام وجوهات شرعی و مالیات منطقه را خود دریافت می کرد و از ارسال آنها به شام خود داری می نمود .در مواردی هم با ارسال نامه های تند روش و کردارش را نقد کرده ومعاویه راتوبیخ و سرزنش می نمود . و در عین حال با تربیت نیرو ، یارانی عاشورایی آماده کارزار می‌ساخت.