روزِ میلادِ سید و سالارِ شهیدان، مولا حسین سلام الله علیه که می‌رسد، یادِ سبزپوشانی سروقامت، در خاطرم زنده می‌شوند. هم‌آنان که سیصد و شصت و پنج روزِ سال، جان برکفند. سبزپوشانیِ از دیارِ یاسِ نبی، آنان که مهربانند و صبور، چه در روزگارانِ گذشته و چه در روزگارانِ کنونی... نسبتِ خویشاوندی یا غریبه؟... فرقی ندارد برایشان... پدرند و دل در گرو سرزمینِ پاک ایران دارند، مبادا دستِ دشمن سرزمینِ پاکمان را بیالاید. پدرند و گرمایِ مهرشان چون خورشید بر ما می‌تابد. سبزپوشانیِ از نسلِ حاج قاسم، هم‌آنان که خواب را بر خود حرام کردند تا ما آسوده بخوابیم. پدرند و دلمانِ گرمِ داشتنشان است. و چه فرخنده روزی است، روزِ سومِ شعبان... روزی که به نامِ پاسدار معطر شده است. همان پاسدارانی که رنگِ سبز لباسشان به رنگِ سبز، بها بخشید و به دل‌هایِ ما صفا! برایِ پاسداشتِ مقامشان، گرچه دست‌هایمان خالی است، قلب‌هایمان اما به مهرشان، عاشقانه می‌تپد. چه می‌شود گفت که در کلام نمی‌گنجد قدردانی از پاسدار؟ پاسدارانِ سرفراز وطن، قدردانِ شما هستیم نه یک روز که سیصد و شصت و پنج روز سال! سایه‌تان برسرمان مستدام! پاینده مانید و جاودان! به قلم خانم تخمه چی 🦋رسانه 🦋 @khademsho 🇮🇷کمیته خادم الشهدای استان همدان