من تو هستی که در بلندترین و سیاه‌ترین شب‌هایم به مهتاب می‌تابی... این یک دقیقه بیشتر تو را در نداشتن است... چه کنم که انعکاس بارانی در خشکی زنگار گرفته‌مان! اما مهدی جان... رفتی که روزی ... ببین این یلدا یک دقیقه بیشتر تورا میکند...