« از غدیر تا ظهور»، قسمت اول:
درک مراتب توحید و تحقق عینی آن در فرد و جامعه، بدون وجود پیشوایانی که در توحید نظری و هم در توحید عملی، سرآمد روزگار خود بوده و به بالاترین مراتب توحید دست یافته باشند، امکان پذیر نیست. از همین رو، امام علی(ع) میفرمایند: إِنَّ لِ «لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ» شُرُوطا وَ إِنِّی وَ ذُرِّیَّتِی مِنْ شُرُوطِها. «لا إله إلاّ الله» شرطهایی دارد و من و فرزندانم از جمله این شرطها هستیم.
امام رضا(ع) نیز در حدیث «سلسلة الذهب» به واسطه پدران خود از پیامبر خدا و آن حضرت نیز از جبرئیل (ع) نقل میکند که خداوند تعالی فرمود: لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ [مِنْ] عَذابِی. «لا إله إلاّ اللّه» (توحید) قلعه استوار من است. پس هر کس در قلعه من داخل شود، از عذاب من در امان میماند. آنگاه در تکمیل حدیث میفرماید: بِشُرُوطِها وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِها.[تحقق آنچه گفتم] شروطی دارد و من از جمله آن شروطم. این سخن به این نکته اشاره دارد که داخل شدن در قلعه توحید و ایمنی یافتن از عذاب دوزخ بدون پذیرش ولایت امام معصوم (ع) امکان پذیر نیست.