🌻 از آخر، اول همیشه از ما بهترونی هستند که خوشبخت‌ترند! حالا این حس بماند، ما حتی در مورد بدبخت بیچاره‌ها هم احساس می‌کنیم که خوب شد جای ما نیستند! مثلا یکی می‌گفت اگر اون بیچاره، کارتن خوابه، در عوض خودشه و خودش؛ مسئولیت چند نفر دیگه رو دوشش نیست که شرمندگی زن بچه بکشه! ما - یعنی بعضی از ما- یک چنین موجودات خودتحقیرکنی هستیم که به جای رقابت در خوشبختی، در توهم‌مان مسابقه بدبختی راه انداخته و خود را برنده آن می‌دانیم! یعنی به جای اینکه حساب کنیم چقدر جلوتریم، حساب می‌کنیم چقدر عقب‌تریم! ممکن است در واقعیت خیلی فعال و تلاشگر هم باشیم ها، ولی در ذهنمان این خبرهاست. حالا می‌دانید علتش چیست؟ مگر انسان آزار دارد که خود را از آخر، اول ببیند!؟ او مثلا می‌خواهد با این کار، کمی نارضایتی زندگی خود را از بین ببرد. اما چطور؟ اینکه کسی خود را بدتر از همه فرض کند، باعث می‌شود با اندک دستاوردهایی که بدست می‌آورد، ذوق کند و به خودش بگوید ایول ازت انتظار نداشتم. و در ناکامی‌هایش به خودش بگوید همین است دیگر تو چه توقعی داری! تو که پشمکی بیش نیستی، چه انتظار داری شیرینی گردویی باشی! بخاطر همین آنها حالت ثابتی ندارند و مدام در تعارضند؛ گاهی از خودراضی و پرافاده به نظر می‌رسند و گاهی ازخودناراضی و بی‌فایده. ای موجودات عجیب؟! به خود آگاه شوید و به جای این مسابقه بی‌حاصل، در مسابقه‌ای شرکت کنید که نشان دهد شما چقدر از بقیه جلوتر و خوب‌ترید. این‌طور راضی‌تر خواهید شد فاستبقوا الخیرات (بقره، ۱۴۸) ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین)