یه جایی توی دعای ِابوحمزهٔ ثمالی، رو به خدا میگه: از این که من با این میزان از گناه باز جرأت میکنم از تو طلب ِحاجت کنم، به خاطر کرم، بخشش و بزرگی ِتوست . . اگر با بی حیایی و بی باکی ام به تو پناه آورده ام به موجب ِرأفت و مهربانی‌ ِتوست':)