فتح دژهاي خيبر توسط علي
فتح دژهاي خيبر يهود همواره در جزيرةالعرب خطر بزرگي، به شمار ميآمدند.
آناندر دژهايي که در مکانهايي مناسب بنا ميکردند، سکني ميگزيدند.
يهودعهد خود را با پيامبر زيرپا نهادند و در جنگ احزاب همراه با مشرکان برعليه مسلمانان وارد کار شدند.
چون مسلمانان، به سبب انعقاد پيمان صلححديبيه از شرّ قريش آسوده خاطر شدند، پيامبر با يارانشان به طرفبزرگترين دژ يهوديان در خيبر حرکت و آن را محاصره کردند.
پيامبر هرروز يکي از فرماندهان را براي فتح آن دژ ميفرستادند، امّا آنان ناکامبازميگشتند.
ابن اسحاق روايت کرده است که پيامبرصلي الله عليه وآله ابو بکر و سپسعمر را براي فتح دژ فرستادند امّا آنان کاري از پيشنبردند.
آنحضرت کسان ديگر را گسيل داشتند که آنان هم نتوانستند قلعه رافتح کنند.
آنگاه بود که پيامبرصلي الله عليه وآله اين سخن معروف خود را فرمود: به خداي سوگند! فردا پرچم را به مردي خواهم داد که خداو رسولش را دوست ميدارد و خدا و رسول هم او را دوست ميدارند.
هريک از مسلمانان آرزو ميکرد که اي کاش اين کس خود او باشد!زيرا ميدانستند که علي بن ابيطالب به درد چشم مبتلاست.
امّا فردا پيامبرصدا زد: علي کجاست؟ عليعليه السلام آمد درحالي که چشمانش را از شدّتدرد بسته بود.
پيامبر برچشمانش دست کشيد و خداوند درد آنها رابرطرف کرد.
علي در حالي که پرچم را بر دوش ميکشيد، عازم ميدان نبردشد و با طلايهداران سپاه يهود جنگيد و پهلوان نامآور آنان به نام مرحبرا با ضربهاي صاعقهوار از پاي درآورد.
شمشير آن حضرت، کلاه خود مرحب را شکافت و تا دندانهايش فرو رفت.
يهود با ديدن اين صحنه پشت به ميدان جنگ کردند و شکست خورده به سوي دژهايي که امامعلي آنها را فتح کرده بود، گريختند.
علي همچنين درِ بزرگ خيبر را ازجاي کند و آن را سپر خود کرد.
اين يکي از نشانههاي پيروزي الهي بود که به دست امير مؤمنان عليعليه السلام تجلّي يافت.