خسته ی خسته ام ای یارم چه باید بکنم رفتم از یاد تو انگار چه باید بکنم این دو ماه از کف من رفت و نکردم کاری وای از غفلت بسیار چه باید بکنم اهلِ دل با تو شبِ خویش سحر می کردند منِ محروم ز دیدار چه باید بکنم؟ با همه خوب شدم با تو ولی بد بودم چشم من بود به اغیار، چه باید بکنم امروز بیا تو یه راهی جلو پایِ من بذار ..... هر چه گفتی تو به من گوش ندادم، الحق شدم امروز گنهکار چه باید بکنم مثل هر بار زدم زیرِ قرارم با تو تو بگو، تو آقا که من این بار چه باید بکنم نروم کرب و بلا خاک به سر خواهم شد تا روم محضر دلدار چه باید بکنم السلام علیک یا اباعبدالله… به همین راحتی میری کربلا..... در این حرم چیزی ندیدم غیرِ زیبایی کم نیستند درصحنت،نفس هایِ مسیحایی هر کس به دیدار تو آمد کربلایی شد این گونه خواهی کرد از مهمان پذیرایی از کودکی با پنجره فولاد مأنوسم وقت گرفتاری نخواهم رفت هرجایی اصلا جایی رو بلد نیستم برم…. دلم می گیره بلیط می گیرم میرم مشهد… تو رو خدا ما رو تحویل بگیر امروز و تَصَدَّق علینا .... از کودکی با پنجره فولاد مأنوسم وقت گرفتاری نخواهم رفت هرجایی از آب سقاخانه هر کس خورده می فهمد زمزم ندارد این چنین آبِ گوارایی وقتی که نام مادرت را می برد زائر در صحن غوغایی شود آن هم چه غوغایی به خدا همین جوره…. نام بی بی رو تو حرم می بری،به هم میریزه .... می روم مشهد،خیابان ها شلوغ می روم در قم،شبستان ها شلوغ کربلا هم کل ایوان ها شلوغ هیچ کس مثل تو بی زوار نیست یا امام حسن .... وقتی که نام مادرت را می برد زائر در صحن غوغایی شود آن هم چه غوغایی وقتی برای دستگیری می رسی از راه صحرای محشر تازه خواهد شد