بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم »»» آیه ی روز : ** وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِن جَاءَ نَصْرٌ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَمِينَ عنکبوت - ١٠ و از مردم کسانی هستند که می‌گویند: «به خدا ایمان آورده‌ایم!» اما هنگامی که در راه خدا شکنجه و آزار می‌بینند، آزار مردم را همچون عذاب الهی می‌شمارند (و از آن سخت وحشت می‌کنند)؛ ولی هنگامی که پیروزی از سوی پروردگارت (برای شما) بیاید، می‌گویند: «ما هم با شما بودیم (و در این پیروزی شریکیم)»!! آیا خداوند به آنچه در سینه‌های جهانیان است آگاه‌تر نیست؟! ** نکته ها: ظاهراً مراد از «العالمین» هر موجود باشعور از جنّ، ملك و انسان است.(112) در اوّلین آیه ى این سوره خواندیم كه گمان نكنید بدون آزمایش، اظهار ایمان شما را مى پذیریم. «أحسب النّاس أن یتركوا ...» این آیه یكى از نمونه هاى آزمایش را بیان مى كند. ----- 112) تفسیر المیزان. ** پیام ها: - اظهار ایمان برخى از مردم، زبانى است، نه قلبى. «و مِن الناس مَن یقول آمنّا» - گاهى ایمان، اذیّت و آزار مردم را بدنبال دارد كه باید تحمّل كرد. «آمنّا - اوذى فى اللَّه» - مؤمن، مقاوم است. «ولنصبرنّ على ما اذیتمونا»(113) ولى منافق، ناپایدار است. «فاذا اوذى ... جعل...» - ایمان واقعى در هنگام سختى ها روشن مى شود. «فاذا اوذى فى اللَّه» حضرت على علیه السلام مى فرماید: «فى تقلّب الاحوال علم جواهر الرّجال»(114) در فراز و نشیب ها و حالات گوناگون، جوهره ى انسان آشكار مى شود. - منافق، فرصت طلب است و به هنگام پیروزى خود را مؤمن مى داند، و در گرفتن مزایا، اصرار مى ورزد. «لیقولنّ انّا كنّا معكم» - تظاهر و نهان كارى سودى ندارد، خداوند از درون همه آگاه است. «أولیس اللَّه باعلم بما فى صدور العالمین» ----- 113) ابراهیم، 12 . 114) نهج البلاغه، حكمت 217.