⚪️🍃يعنى «همانا ملائكه گمان مى‌كردند كه شيطان از آنهاست، و در علم خداوند متعال چنين بود كه او از آنها نيست. پس خارج كرد آنچه در نَفسش بود به حَميت و عَصبيت، پس گفت: «مرا خَلق كردى از آتش و آدم را خَلق كردى از گل.» پس اى عزيز، بدان كه اين خُلق خبيث از شيطان است، و اغلوطه(سخن غلط) آن ملعون و قياس باطل غَلَطش به واسطه 🔺اين حجاب غليظ بود. 🔴🍃اين حجاب كليه حقايق را از نظر مى‌برد، بلكه تمام رَذايل را مَحاسن جلوه مى‌دهد و تمام محاسن غير را رذيله نمايش دهد، و معلوم است كار انسانى كه جميع اشيا را بر غير واقعيت خود ببيند به كجا منتهى شود. و علاوه بر آنكه خود اين رذيله موجب هلاك انسان است، منشأ بسيارى از رذايل نفسانى و مفاسد اخلاقى و اعمالى شود كه ذكر آنها 🔺موجب ملالت است. 🌹🍃پس، انسان عاقل كه اين مفاسد را از اين خُلق فاسد فهميد و به شهادت صادق مصدّق رسول اكرم و اهل بيت معظمش، صلوات اللّه عليهم أجمعين، اذعان كرد كه اين مَلكه انسان را به هلاكت مى‌كشاند و اهل آتش مى‌كند، 🔺بايد درصدد علاج نفس برآيد، 🌷🍃و اگر خداى نخواسته در دل او از اين خُلق به قدر خردلى هست، خود را از آن پاك و پاكيزه كند كه در وقت مهاجرت از اين عالم و انتقال به عالم آخرت و رسيدن اجل مقدر پاك باشد و با نفس صافى منتقل شود. و بايد بداند انسان كه مَجال بسيار كم است و وقت تنگ است، 🔺زيرا كه انسان نمى‌داند چه وقت روز ارتحال اوست. 📌اى نفس خبيث نويسنده، شايد در همين حال كه مشغول نوشتنى، اجل مقدّر برسد و تو را با اين همه رذايل اخلاقى منتقل كند به عالمى كه 🔺بازگشت ندارد. [1] مرحوم فيض (ره) در علم اليقين (ج 2، ص 1042 و 1043) روايتى را با همين مفهوم نقل مى‌كند. [2] اصول كافى، ج 2، ص 308، «كتاب ايمان و كفر»، «باب العصبية»، حديث 6. https://eitaa.com/khoban72