🔺البته عنايت شما از اوّل به آن مطيع بيشتر از ديگرى است. ⚫️🍃و ديگر از نكات شدت ابتلاى بندگان خاص اين است كه آنها در اين ابتلا و گرفتاريها به ياد حق افتند و مناجات و تضرع در درگاه قدس ذات مقدس نمايند و مأنوس با ذكر و فكر او گردند. و طبيعى اين نوع بنى الانسان است كه در وقت بليات تشبث به هر ركنى كه احتمال نجات در او دهند پيدا مى‌كنند، و در وقت سلامت و راحت غفلت از آن پيدا مى‌كنند، و چون خواص ركنى جز حق سراغ ندارند، بدان متوجه شوند و انقطاع به مقام مقدس او پيدا كنند. و حق تعالى از عنايتى كه به آنها دارد، خود سبب انقطاع را فراهم فرمايد. گرچه اين نكته، بلكه نكته سابقه، نسبت به انبيا و اولياء كمل درست نيايد، چه كه آنها مقام شان مقدس تر از آن است و قلب شان محكم تر از آن است كه به اين امور علاقه به دنيا پيدا كنند، 🔺يا در توجه و انقطاع شان به حق فرقى حاصل شود. 🟢🍃و تواند بود كه انبيا و اولياء كمل چون به نور باطنى و مكاشفات روحانى يافته‌اند كه حق تعالى به اين عالم و زخارف آن نظر لطف ندارد و دنيا و هر چه در اوست خوار و پست است در پيشگاه مقدس او، از اين جهت اختيار كردند فقر را بر غنا و ابتلا را بر راحتى و بليّات را بر غير آنها 🔺چنانچه در احاديث شريفه شاهد بر اين معنى است. [4] ⚪️🍃در حديث است كه جبرئيل كليد خزاين ارض را در حضور خاتم النبيين، صلّى اللّه عليه و آله، آورد و عرض كرد در صورت اختيار آن از مقامات اخروى شما نيز چيزى كم نشود. حضرت براى تواضع از حق تعالى قبول نفرمود و فقر را اختيار فرمود. [5] ⚫️🍃و در كافى شريف سند به حضرت صادق، عليه السلام، رساند در حديثى، قال: إنّ الكافر ليهون على اللّه حتّى لو سأله الدّنيا بما فيها أعطاه ذلك. [6] و اين از خوارى دنياست در نظر كبرياى حق. 🟢🍃و در حديث است كه حق تعالى از وقتى كه عالم اجسام را خلق فرموده به آن نظر لطف فرموده است. و ديگر از نكات شدت ابتلا مؤمنين آن است كه در اخبار به آن اشاره شده است كه از براى آنها درجاتى است كه به آنها نايل نشوند 🔺مگر با بليات و امراض و آلام‌ [7] ⚪️🍃و ممكن است اين درجات صورت اعراض از دنيا و اقبال به حق باشد، و ممكن است از براى خود اين بليّات صورت ملكوتى باشد كه نيل به آنها نشود مگر با ظهور در عالم ملك و ابتلاى آنها به آن. چنانچه در حديث شريف كافى سند به حضرت صادق، عليه السلام، رساند: قال إنّه ليكون للعبد منزلة عند اللّه، فما ينالها إلّا بإحدى الخصلتين: إمّا بذهاب ماله، أو ببليّة في جسده. [8] فرمود: «همانا چنين است: هر آينه مى‌باشد از براى بنده درجه‌اى پيش خدا، پس نمى‌رسد به آن مگر به دو خصلت: 🔺يا به رفتن مالش، يا به بليه در جسم او.» 🌷🍃و در خبر شهادت حضرت سيد الشهداء، عليه السلام، وارد است كه حضرت رسول (ص) را در خواب ديد. حضرت فرمود به آن مظلوم كه از براى تو درجه‌اى است در بهشت، نمى‌رسى به آن مگر به شهادت. البته صورت ملكوتى شهادت در راه خدا حاصل نمى‌شود مگر به وقوع آن در ملك چنانكه مبرهن است در علوم عاليه، و در اخبار متواتره وارد است كه از براى هر عملى صورتى است در عالم ديگر. و در كافى از حضرت صادق، عليه السلام، نقل شده است، قال: إنّ عظيم الأجر لمع عظيم البلاء، و ما أحبّ اللّه قوما إلّا ابتلاهم. [9] فرمود: «همانا بزرگى مزد هر آينه با بزرگى بلاست. و دوست ندارد خدا قومى را مگر آنكه مبتلا كند آنها را.» 🔺و احاديث به اين مضمون بسيار است.