99) كتاب العین. 100) لسان العرب. 101) همزه، 1 - 2. 102) غافر، 83. 103) فصّلت، 15. 104) هود، 27. 105) توبه، 58. 106) بقره، 67. 107) توبه، 79. 108) اسد الغابة، ج 3، ص 76 و ج 4، ص 362. 109) بحار، ج 42، ص 112 ؛ الغارات، ج 2، ص 380 🌹پيام ها: ⚪️1- ایمان، با مسخره كردن بندگان خدا سازگار نیست. «یا ایّها الّذین آمنوا لایسخر» 📌 2- كسى كه مردم را از توهین به دیگران باز مى دارد نباید در شیوه ى سخنش توهین باشد. «لایسخر قوم من قوم» (نفرمود: «لاتسخروا» یعنى شما كه مسخره كننده هستید.) 📌 3- مسخره، كلید فتنه، كینه و دشمنى است. «لایسخر قوم...» (بعد از بیان برادرى و صلح و آشتى در آیات قبل، از مسخره كردن نهى شده است) ⚪️ 4- در شیوه ى تبلیغ، آن جا كه مسئله اى مهم است یا مخاطبان متنوّع هستند، باید مطالب تكرار شود. «قوم من قوم... ولانساء من نساء» 📌 5 - ریشه ى مسخره كردن، احساس خود برتربینى است كه قرآن این ریشه را مى خشكاند و مى فرماید: نباید خود را بهتر از دیگران بدانید، شاید او بهتر از شما باشد. «عسى ان یكونوا خیرا» ⚪️ 6- ما از باطن و سرانجام مردم آگاه نیستیم، پس نباید ظاهربین، سطحى نگر وامروز بین باشیم. «عسى ان یكونوا خیراً...» 📌 7- عیب جویى از مردم، در حقیقت عیب جویى از خود است. «و لاتلمزوا انفسكم» ⚪️ 8 - نقل عیب دیگران، عامل كشف عیوب خود است. «و لاتلمزوا انفسكم» 📌 9- بد صدا زدن، یك طرفه باقى نمى ماند، دیر یا زود مسئله به دو طرف كشیده مى شود. «لاتنابزوا بالالقاب» («تنابزوا» براى كار طرفینى است) ⚪️ 10- مسخره كردن و بدنام بردن، گناه است و توبه لازم دارد. «و من لم یتب فاولئك هم الظالمون» (البتّه توبه تنها به زبان نیست، بلكه توبه ى تحقیر كردن، تكریم نمودن است.) 📌 11- مسخره، تجاوز به حریم افراد است و اگر مسخره كننده توبه نكند، ظالم است. «فاولئك هم الظالمون»