یادم است که مردی بود به نام عباس که معروف بود به عباس چای خور. در شهرستان غریب بود و فقط هیئتی ها اورا میشناختند. در محرم می آمد و در هر مجلس عزایی ، چای مینوشید. گاهی مردم به من میگفتند این بنده خدا حتی اولادی هم ندارد که زیر تابوتش را بگیرند. روز عاشورا ، از دنیا رفت.خدا میداند چه جمعیتی برای دفنش آمدند. همه هیئتی ها برایش سینه زدند و به خاک سپرده شد. نکته این است که دست دوستی به اباعبدالله بده، ایشان جبران میکنند. چای روضه اینگونه معجزه کرد "" حاج آقا چناری