نه دعوت پیامبرراباور کرد و نه نمازخواند كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ،وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ،إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ،تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ ،وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ،وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ،ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ ، أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ،ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى " ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻰﭘﻨﺪﺍﺭﻳﺪ ﻗﻴﺎمتی ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ" اینﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ، ﺑﻠﻜﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎی ﺯﻭﺩﮔﺬﺭ ﻫﺴﺘﻴﺪ ، ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺁﺧﺮﺕ ﺭﺍ "ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ بی ﭘﺎﻳﻪ"ﺭﻫﺎ ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ . ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎیی خرم و ﺷﺎﺩﺍبند ، ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ می نگرد . ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎیی ﻋﺒﻮﺱ ﻭ ﺩﺭﻫﻢ ﻛﺸﻴﺪﻩ است ، چون می داند عذابی شکننده در پیش دارد ، ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ"ﻛﻪ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ"، ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻠﻮﮔﺎﻩ ﺭﺳﺪ ، ﻭ "ﻛﺴﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭ"ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻛﻴﺴﺖ ؟ ﻭ "ﺑﻴﻤﺎﺭ"ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻰﻛﻨﺪ"ﻛﻪ ﺑﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻠﻮﮔﺎﻩ" ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺪﺍیی "ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ، ﺛﺮﻭﺕ ، ﺯندگی ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ"ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ! ﻭ"ﺍﺯ سختیﺟﺎﻥﻛﻨﺪﻥ" ﺳﺎﻕ ﺑﻪ ﺳﺎﻕ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﭽﺪ ، ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ، ﺭﻭﺯ ﺳﻮﻕ ﻭ ﻣﺴﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﻮی ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺳﺖ . ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻛﺎم ﻣﺮﮒ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ" ﻧﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭا" ﺑﺎﻭﺭ ﻛﺮﺩ ، ﻭ ﻧﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪ ، ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺭﻭی ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﺳﭙﺲ مغرورانه ﺑﻪ ﺳﻮی ﻛﺴﺎﻧﺶ ﺭﻓﺖ . پس وای برتو ، وای برتو ، بازهم وای برتو وای برتو ﺁﻳﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ می پندارد ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺭﻫﺎ ﻣﻰﺷﻮﺩ ؟ ! سوره مبارکه قیامت ، آیات۲۰ الی ۳۴ #جرعهِ_نور_سختی_جان_دادن #نماز_اول_وقت @khodaye_man313