✳ از سر راه خدا کنار بروید! اگر براستی می‌خواهیم که خیر و صلاحمان پیش آید، باید مقاومت را کنار بگذاریم و متوازن و متعادل و آرام باشیم. باید به یاد نگاه داریم که خدا بخشاینده است و ما ستاننده. باید به یاد داشته باشیم که خدا چاره‌ساز و وسیله‌ساز است و خود بهتر می‌داند که از چه راه هدایایش را به ما برساند. آنگاه در می‌یابیم که «درست دعا کردن» خود هنری است. باید مشتاقانه خود و خواسته خود را به دست خدا بسپریم تا هرگونه که خود می‌خواهد و از هر راهی صلاح می‌داند آرزویمان را برآورد. به محض اینکه مراد دل را با آن «خرد لایتناهی» در میان می‌گذارید، او راه انجام را می‌داند. منتها باید از سر راه او کنار بروید تا بتواند کار کند. اما اگر برای او تکلیف تعیین کنید که چه بکند و چه نکند، آنگاه راه چاره الهی را مسدود می‌کنید. تازه بعد هم می‌گویید: «نمی‌دانم چرا دعاهایم هیچ‌گاه برآورده نمی‌شود.» ما باید شیوه «آرزوی صمیمانه» را که همان «دعای خالصانه» است بیاموزیم. وقتی از ته دل می‌گوییم: «اگر خواسته‌ام خواست خدا باشد که بی‌تردید انجام می‌پذیرد، اگر نه همسنگ و معادل آن را به من خواهد داد.» از هر گونه اضطراب رها می‌شویم. مبادا هرگز چیزی را به زور از خدا بخواهید. تنها خواهان آن چیزی باشید که او می‌خواهد. این را نیز بدانیم که چون به قدرت خدا پیوستیم دیگر هیچ چیز نمی‌تواند ما را شکست بدهد. «راه‌های خدا ماهرانه‌اند و شیوه‌های او مطمئن» کارهای خداوند بزرگ و شگفت است. «کار او جلال و کبریایی است.»