در روایتی از حضرت امیرمؤمنان(ع) چنین نقل شده است: إِنَّمَا أَخَافُ عَلَيْكُمُ اثْنَتَيْنِ اتِّبَاعَ الْهَوَى وَ طُولَ‏ الْأَمَلِ‏ أَمَّا اتِّبَاعُ الْهَوَى فَإِنَّهُ يَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ أَمَّا طُولُ‏ الْأَمَلِ‏ فَيُنْسِي الْآخِرَة؛ من از دو چیز بر شما نگران هستم؛ پیروی از خواهش‌ها و آرزوهای طولانی. خواهش‌ها، انسان را از راه حق باز می‌دارد و آرزوهای طولانی، باعث فراموشی آخرت می‌شود. نتیجه فراموشی آخرت، آلوده‌شدن به گناه و معصیت و سخت‌شدن قلب و دور شدن از پروردگار متعال است. در حدیثی قدسی خداوند به حضرت موسی(ع) خطاب فرمود: یَا مُوسَى! لَا تُطَوِّلْ فِي الدُّنْيَا أَمَلَكَ فَيَقْسُوَ قَلْبُكَ‏ وَ الْقَاسِي‏ الْقَلْبِ‏ مِنِّي بَعِيدٌ؛ اى موسى! در دنيا آرزوى خود را دراز مكن که دلت سخت می‌شود و سخت‌دل، از من دور است.