خدايا! به كه واگذارم مي كني؟ به سوي كه مي فرستي ام؟ به سوي آشنايان و نزديكان؟تا از من ببرند و روي برگردانند. يا به سوي غريبان و غريبه گان تا گره در ابرو بيافكنند و مرا از خويش برانند؟ يا به سوي آنان كه ضعف مرا مي خواهند و خواري ام را طلب مي كنند؟ من به سوي ديگران دست دراز كنم؟در حالي كه خداي من تويي و تويي كارساز و زمامدار من. اي توشه و توان سختي هايم! اي همدم تنهايي هايم! اي فرياد رس غم وغصه هايم! اي ولي نعمت هايم! اي پشت و پناهم در هجوم بي رحم مشكلات! اي مونس و مامن و ياورم در كنج عزلت و تنهايي و بي كسي! اي تنها اميد و پناهگاهم در محاصره ي اندوه و غربت و خستگي! اي كسي كه هر چه دارم از توست و از كرامت بي انتهاي تو! تو پناهگاه مني! تو كهف مني! تو مامن مني! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@kodak_novjavan1399