شب معراج، طاها، مرتضی را در فلک می جست ندا آمد: حبیب ما، بیا بالا! علی با ماست عجیب تر از قطار بی انتهای شتران سنگین بار که از هزاران سال پیش از خلقت جبراییل تا وقتی که فقط خدا می داند از پی هم می آیند و بار سنگین فضایل مولا را در ملکوت به دشواری حمل می کنند و آن شب ویژه پیامبر (ص) از آنها از جبرییل پرسید و مبهوت فضایل علی(ع) شد، این است که ذات حق در آن مهمانی ویژه که پذیرایی ممتاز و بی نظیری هم می طلبد برای دل حبیب خود، با صدای علی(ع) با او سخن گفت و دل حبیب را شیرین داشت! نگاهت به آسمان باشد. همان .... و نه راست و چپ و پشت و روبرو و حتی پایین و زیر پاهای ما! شب معراج پیامبر اسلام (ص) گرامی باد. انشالله به همین مناسبت مطلب مختصری ارایه خواهد شد. @kojahastim