در زبان فارسی و عربی گاهی اوقات کلمه دست را استفاده می‌کنند کنایه و استعاره از دو تا چیز است یک. قدرت و توانایی. مثلاً سعدی می‌گوید: ای که دستت می‌رسد کاری بکن پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار یعنی تا وقتی که قدرت و توانایی دارید برای آخرتت کاری انجام بده. یا مثلاً ما می‌گوییم این کار از دستِ فلانی بر نمی‌آید یعنی فلانی قدرت انجام این کار را ندارد. در قرآن هم وقتی خداوند می‌فرماید « يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْديهِمْ » دستِ خدا بالاتر از دست آنهاست. یعنی قدرت خدا از همه آنها بیشتر است. یا وقتی می‌فرمایند « وَ السَّمٰاءَ بَنَيْنٰاهٰا بِأَيْدٍ » خداوند آسمان را با دست ساخت یعنی کنایه از این است که خداوند با قدرتش آسمان‌ها را ساخت. یا در همین مثالی که شما زدید خداوند فرمودند « لِما خَلَقْتُ بِیَدَیَّ » من انسان را با دو دستم آفریدم یعنی با نهایتِ قدرتم آفریدم. دو. کلمه ید، به معنای صاحب و مالک است. پدری به فرزندش می‌گوید در کنکور قبول بشو کلید یک ماشین را می‌گذارم در دستانت. یعنی من تو را صاحب ماشین می‌کنم. در قرآن وقتی آمده است که « بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ » همه چیز در دستان خدا است یعنی خداوند صاحب و مالکِ همه اشیاء در عالم است. https://eitaa.com/joinchat/3474063506C931d2cd5ec #پرسمان_خداشناسی