#روایت_ساخت کشتی حضرت نوح وپنچ تن آل عبا اینک ساخت کشتی تقریبا تکمیل شده بود و حضرت نوح بیشتر میخ ها را در ساخت بدنه کشتی استفاده کرده بود. اما در آخر کار همان «پنج میخ » باقی مانده بود و گویی تمام وجه نجات دهندگی کشتی و تمام مقاومت کشتی قرار بود توسط این پنج میخ تامین شود یعنی اگر این پنج میخ نباشد، این کشتی بزرگ،  با اندک چیزی به فنا می رفت. هنگامی که نوح نبی یکی از این میخ ها را برداشت تا به بدنه کشتی بکوبد نور عظیمی از این میخ به آسمان تابید  و حضرت نوح به شدت متحیر شد و با لحنی لرزان عرضه داشت: خدایا این نور چیست؟! این چه عظمتی ست که تمام وجودم را تحت تاثیر خود قرار داده است؟! ناگهان میخ به صدا در آمد که من به اسم بهترین و برترین انبیاء محمد بن  عبداالله هستم و نور من اشعه ای کوچک از نور محمد، آخرین پیامبر خداست، در این هنگام جبرائیل نازل شد و سخن شگفت انگیز میخ را تایید کرد و به نوح گفت که این میخ  را در جلو کشتی و به جانب سمت راست آن بکوبد. سپس حضرت نوح میخ دوم را برداشت و دوباره نور عظیمی از آن به آسمان تابید و در این هنگام جبرئیل گفت این میخ به اسم وصی و پسر عموی پیامبر آخرالزمان یعنی  «علی بن ابی طالب» است و نورش اشعه ای از نور وجودی علی اعلی ست، آن را در جلو کشتی به جانب سمت چپ بکوب، سپس میخ سوم را برداشت و از آن  نور عظیمی به آسمان تابید و جبرئیل گفت که این میخ به اسم سرور زنان عالم و دختر پیامبر آخرالزمان یعنی «فاطمه زهرا» است و نورش اشعه ای از نور وجود نازنین دختر پیامبر آخرالزمان است، آن را در جلو کشتی به جانب میخ پدرش بکوب، سپس میخ چهارم را برداشت و باز نور عظیمی  از آن به آسمان تابید و جبرائیل فرمود: که این میخ به اسم «حسن بن علی» و اشعه ای از نور وجود ایشان است و آن را در جلو کشتی به جانب  پدرش علی بن ابی طالب بکوب، هنگامی که نوح نبی میخ پنجم را برداشت و خواست بکوبد علاوه بر نور عظیمی که در میخ های قبلی مشاهده می کرد یک رطوبتی را درون میخ مشاهده کرد و حزنی عجیب بر دلش حاکم شد که ناخواسته اشکش جاری شد، پس نوح از جبرائیل پرسید که این رطوبتی که از میخ  صادر شده است چیست؟ این تألمی و غصه ای که بر جانم نشسته و نمی توانم آن را تحمل کنم چیست؟! تو را به خدا راز این غصه عجیب را بر من فاش نما، جبرائیل با صدایی بغض دار پاسخ داد: که این رطوبت خون است، خون خدا، خون کسی که در راه خدا زنده زنده سر از تنش جدا کردند، این خون «حسین» است که ذبیح الله الاعظم است و  سپس ماجرای شهادت اباعبدالله الحسین  را برای نوح نقل کرد جبرئیل بر سینه و سر زنان از دشت کربلا گفت، از کربلا و هُرم گرما و تشنگی اش، از علی اکبر که پیکرش اربا اربا شد و از شش ماهه بی سر، از یاران شجاع و از دست بریده عباس و از لبان خشکیده حسین و سپس بدن لگدکوب شده با سم اسب حسین گفت، از رگ های بریده حسین گفت و از حرم به اسارت رفته اش گفت، جبرئیل می گفت و نوح بر سر و سینه زنان در این غم عظیم عزاداری می کرد و فضای آنجا معطر شد به عطر حسین زهرا... پس از عزاداری جبرئیل و نوح بر غم حسین ، حضرت نوح میخ پنجم را بر بدنه کشتی کوبید حالا نوح پس از کوبیدن آن میخ ها قرار است که به آن ها متوسل شود تا وجه نجات یافتگی کشتی توسط این پنج میخ مشخص شود. یک بار دیگر هم کلمات الهی به کمک انسان ها آمدند و آن ها را نجات دادند و در واقع توسل به این کلمات باعث نجات بنی بشر است و اصلا از همان زمان ازل خداوند اراده کرده بود که این کلمات مقدس را از نور وجود خودش بیافریند و تنها این کلمات در همه حال باعث نجات بشریت شود. توسل انجام شد و کشتی نجات آماده شد، کشتی نجاتی که موتور محرکه اش نور پنج تن مقدس آل عبا و پنج کلمه مقدس بود 🌕✨🌕✨🌕✨🌕 https://eitaa.com/komeiyl14