هدایت شده از دفتر تمرین (سعیدتوتونکار)
آیا حرامیانی که نهج‌البلاغه را پرچم عثمان کردند تا قرآن را به زیر بکشند و حاضر بودند مؤمنین را به خاطر خلخال زن یهودیه به قربانگاه برانند؛ غیرت‌شان برای زن مسلمان شیرازی نمی‌جنبد؟!
انگار می‌کنی این اصلاحطلبان شیر بهاییت خورده‌اند و بر سر سفره سلفی‌های وهابی پروار شده‌اند و در کلاس درس یهودیت افراطی پنهان‌کاری آموخته‌اند.
آنقدر نفاق انبار کردند که خواهی نخواهی تمام رفتار و سکنات و گفتار و سکوتشان مسموم و متعفن به اراده شیاطین جنی و انسی شده است.
همه حرامزاده نیستند، همه حرام‌لقمه نیستند، اما حرام‌کارند و گرنه حرم‌ستیزی و حرمت‌گریزی تا این حدّ توجیهی ندارد.
آیا ناموس ندارند یا ناموس نمی‌فهمند؟! این چه احساس تکلیف اجتماعی برای تشییع فاحشه است که در اینها می‌جوشد و چه علقه‌ای با فساد و فتنه دارند؟!
چرا ساکتند؟! انگار مرده‌اند؟! آیا مردی وجود ندارد در میان آنان؟!
آی بزرگانی که در لایه‌های تو در توی آقایی خود پنهان شده‌اید و آبرو احتکار می‌کنید، کی احساس تکلیف خواهید کرد؟! کورید؟! کرید؟! یا لال؟!
وای بر شما...