پس از بیعت مردم با امیرالمؤمنین، معاویه با حضرت بیعت نکرد و به‌مخالفت پرداخت. او در نامه‌ای به حضرت گفت، هنگام بیعت مردم، ما در شام بودیم و این بیعت را به رسمیت نمی‌شناسیم. امیرالمؤمنین علیه السلام درپاسخ فرمود: چطور درباره عمر وابوبکر که همین مردم (مهاجرین و انصار مدینه) با آنها بیعت کردند بیعت آنها برای تو و شامیان الزام آور بود، آن را به رسمیت شناختی و مخالفتی نکردی، و الان نیست؟ و سپس فرمود بیعت یکبار است و قابل تجدید نظر و فسخ نیست و چون مردم با من بیعت کرده اند برای شمایی که در شام هستی و قصد بیعت هم نداشتی الزام آور است. بنابراين آن کس که از بيعت خارج شود، طعنه زند، به مخالفت برخیزد (و آن را بى اعتبار شمارد) و آن کس که درباره آن ترديد به خود راه دهد منافق است» [نامه ۶ و ۷ نهج‌البلاغه]