🔸انسان بايد توجه داشته باشد كه تنها خانه و يا اداره نيست كه درِ ورودى و ديوارهاى بلند دارد و راه ورود آن منحصراً آن يك يا چند در است. اساساً زندگى و مانند يك محل و يك ساختمان كه از خشت و گل بنا شده، درهايى دارد، 🔹و انسان بايد اولًا آن درها را بشناسد و ثانياً خود را عادت دهد كه هميشه از راه راست و مستقيم و درِ ورودى زندگى وارد زندگى شود و خوشبختى را جستجو نمايد. 🔸اين قاعده كه: «مپيچ از ره راست بر راه كج- چو در هست حاجت به ديوار نيست» يك قاعده كلى است در زندگى بشر. چشم مى‏خواهد كه راههاى صحيح ورود در محوطه زندگى را بشناسد و پشت ديوار و حصار زندگى معطل و متحير نماند. 🔹 الهى آمده ‏اند كه به ما راه زندگى و به تعبير ديگر درِ ورودى زندگى و خوشبختى را نشان دهند، آمده ‏اند كه به بشر بفهمانند كه بدى و بدكارى و هوسبازى و دروغ و خيانت و منفعت پرستى و كينه ‏توزى و خودپرستى راه ورودى زندگى و طريق رسيدن به و آرامش و رضايت خاطر نيست؛ 🔸در ورودى زندگى و خوشبختى، و نيكوكارى، راستى و درستى و استحكام اخلاقى و خيرخواهى و مهربانى است؛ تنها و اعتقاد به معنويات و سپس نيكوكارى بر اساس آن اعتقادات مقدس است كه قلب را آرام و رضايت خاطر را تأمين مى‏كند و سعادت را ميسر مى‏ سازد. 📚مجموعه آثار شهيد مطهري، ج‏22، ص90-88 @kosarnuor