آیت الله مهدی خرسان که از علمای نجف هستند، در حرم حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) به محضر امام زمان (علیه السلام) مشرف شده و می بینند حضرت بقیة الله (صلوات الله علیه) یک دعائی را در حرم می خوانند و ایشان دعا را یادداشت می کنند و آن دعا اینست: «اللّهُمَّ هذا دینُکَ أصبَحَ باکیاً لفقد ولیّک فَصَلّ علَی مُحمّد و آل مُحمّد و عَجِّل فَرَجَ ولیّک رحمةً لِدینِک اللّهُمَّ و هذا کتابُکَ أصبَحَ باکیاً لفقد ولیِّکَ فَصَلّ علَی مُحمّد و آلِ مُحمّد و عَجِّل فَرَجَ ولیّکَ رَحمَةً لکِتابِکَ اللّهُمَّ وَ هذه أعیُنُ المُؤمنینَ أصبَحَت باکیَةً لفَقد ولیّک فَصَلّ علَی مُحمّد و آل مُحمّد و عَجِّل فَرَجَ ولیّک رحمةً لِلمُؤمنین اللّهُمَّ صلّ علی محمّد و آل محمّد» ترجمه: «خدایا، این دین تو است که به خاطر نبود ولیّ تو گریان شده است، پس صلواتت را بر محمد و آل محمد بفرست و به خاطر رحمت بر دینت فرج ولیّت را برسان خدایا، و این کتاب تو است که به خاطر نبود ولیّ تو گریان شده است، پس صلواتت را بر محمد و آل محمد بفرست و به خاطر رحمت بر کتابت فرج ولیّت را برسان خدایا، و این چشمهای مؤمنین است که به خاطر نبود ولیّ تو گریان شده است، پس صلواتت را بر محمد و آل محمد بفرست و به خاطر رحمت بر مؤمنین فرج ولیّت را برسان خدایا صلواتت را بر‌ محمد و آل‌ محمد بفرست»