✿‍✵✨🍃🌸<❈﷽❈>🌸🍃✨✵✿‍ هـر شــ🌙ــب 🍃🍂داستــــان‌هـــای                    پنـــــدآمــــــوز🍃🍂 ┄┅═✼✿‍✵✿‍✵✿‍✼═┅┄ مردی در نیمه‌های شب دلش گرفت و از نداری گریه کرد دفتر و قلم به دست گرفت و شمع را روشن و برای خدا نامه‌ای نوشت نوشت به نام خدا نامه‌ای بخدا از فلانی خدایا در بازار یک باب مغازه می‌خواهم یک باب خانه در بالا شهر و یک زن خوب و زیبای مؤمن و پولدار و یک باغ بزرگ در فلان جا دوستش که این نامه را دید گفت: دیوانه! این نامه را به خدا نوشتی چگونه به خدا می‌خواهی برسانی؟ گفت: خدا آدرس دارد و آدرسش مسجد است نامه را برد و در لای جدار چوبی مسجد گذاشت و گفت خدایا با توکل بر تو نوشتم نامه‌ات را بردار! نامه را رها کرد و برگشت صبح روز بعد ناصرالدین‌شاه به شکار می‌رفت که تندباد عظیمی برخاست طوری که بیابان را گرد و خاک گرفت و شاه در میان گرد و خاک گم شد ملازمان شاه گفتند: اعلی‌حضرت! برگردیم شکار امروز ممکن نیست، شاه هم برگشت چون به منزل رسید میان جلیقه خود کاغذی دید و باز کرد و دید همان نامه مرد فقیر است که باد آن را در آسمان رها و در لباس شاه فرود آورده بود شاه نامه را خواند و اشک ریخت گفت بروید این مرد را بیاورید رفتند کاتب نامه را آوردند کاتب در حالی که از استرس می‌ترسید تبسم شاه را دید اندکی آرام شد شاه پرسید: «این نامه توست؟» فقیر گفت: بلی ولی من به شاه ننوشته‌ام به خدایم نوشته‌ام شاه گفت: «خدایت حکمتی داشته که در آغوش من رهایش کرده و مرا مأمور کرده تا تمام خواسته‌هایت را به جای آورم شاه وزرا و تجار و بازاریان را جمع کرد و هرچه در نامه بود بجا آورد در پایان فقیر گفت: «شکر خدا» شاه گفت: من دادم شکر خدا می‌کنی؟ فقیر گفت: اگر خدا نمی‌خواست تو یک ریال هم به کسی نمی‌دادی، اگر اهل بخشش هستی به دیگرانی بده که نامه نداشتند همسفر شو👇 https://eitaa.com/kulbeye_aramesh