منم و صحرا و چشمِ گریونم یه مادرِ بیقرار و دل خونم پای این گهواره ی خالی هرشب میشینم و هی لالایی میخونم غم سراغم رو از این گهواره میگیره باز پیشِ چشمام گلِ من تشنه میمیره رو دستم دست و پا میزد لباش اتیش به دلِ خدا میزد مثِ ماهیِ دور از اب زیرِ لب هی دریا رو صدا میزد بند دوم کی مثلِ من دیده طفلِ بی خوابُ کی دیده تو صحرا قحطی! ابُ پشتِ خیمه با یه قنداقِ خونی کی دیده شرمندگیِ اربابُ تشنگیشُ با یه سه شعبه جواب دادن خونِ حنجر رو به طفلم جایِ اب دادن لالا لالا گلِ پرپر چه جوری جا شد سه شعبه تو حنجر سوزوندت تشنگی جوری که حتی از تو نمونده خاکستر بند سوم بعدِ تو دیگه اب واسم اتیشِ بعدِ تو این دنیا دنیا نمیشه دیگه هیچوقت تو سایه نمیشینم روضه خونِ تو میمونم همیشه حق بده مادر اگه قدم خمِ اصغر شایدم دیگه منُ نشناسی ای مادر دویدم پشتِ نی دارا شدم سرگردونِ کوچه و صحرا دلم تنگِ دلم خونِ امون از خاطره های عاشورا