نهج البلاغه کتاب روشنگری
✍🏻 بازنویسی تاریخ زندگی امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به صورت داستانی از زبان ایشان 📃 قسمت صد و نوزدهم ❇️ فرمان جنگ به لشکریان و فرماندهان 🔸در راه حق از سختی‌ها استقبال کنید [ با آماده شدن لشکریان برای اعزام به نبرد با معاویه، فرمان‌هایی خطاب به آنان صادر کردم: ] از بنده خدا علی امیرالمومنین فرزند ابوطالب، به نیروهای مسلح و نگهبانان مرزها 🔻همانا بر زمامدار واجب است که اگر مالی به دستش رسید یا نعمتی نصیبش شد، در رفتار با مردم دچار دگرگونی نشود و با آن اموال و نعمت‌ها، به بندگان خدا نزدیک‌تر شود و با برادرانش، بیشتر مهربانی کند. 🔻بدانید حق شما بر عهده من این است که جز اسرار جنگی، هیچ رازی را از شما پنهان نکنم و جز اجرای حکم خدا، کاری را بی‌مشورت شما انجام ندهم. همچنین در پرداخت حقوق شما کوتاهی نکنم و در وقت تعیین شده آن را بپردازم و با همه شما به مساوات رفتار کنم. 🔻وقتی من مسؤولیت‌های یادشده را انجام دادم، بر خداست که نعمت‌های خود را بر شما ارزانی کند و بر شماست: اطاعت مرا گردن نهید، اگر شما را فراخواندم درنگ نکنید، در انجام دادن کاری که صلاح شما را در آن می‌دانم، قصور نورزید و در راه حق سختی‌ها استقبال کنید. حال، اگر شما پایداری نکنید، هیچ‌کس نزد من، خوارتر و بی‌ارزش‌تر از افراد نافرمان نخواهد بود. من آنان را سخت عقوبت خواهم کرد و از عقوبت من رهایی نخواهند یافت. پس این فرمان را از امیرانتان بپذیرید و از فرماندهان خود در آنچه به خواست خدا سبب اصلاح امور شماست، اطاعت کنید. والسلام. 🔻نامه‌ای هم خطاب به همه لشکریانم، در مورد حقوق مساوی همه آنها و حقوق متقابل زمامدار و لشکریان بر یکدیگر، نوشتم و آنها را به پیروی از زمامدار ترغیب کردم. 🔸توصیه به فرماندهان در زمینه خوش‌رفتاری با لشکریان 🔻به فرماندهان لشکر هم، نامه‌ای نوشتم و توصیه‌هایی در زمینه خوش‌رفتاری با لشکریان و همچنین آسیب نرساندن سپاهیان به مردم، نکاتی را متذکّر شدم. 🔸مبادا مردم از لشکریان آسیب ببینند [ خطاب به فرماندارانی که محل مأموریت آنها در مسیر عبور لشکریانم بود، بخشنامه‌ای صادر کردم: ] از بنده خدا علی امیرالمومنین، به گردآوران مالیات و فرمانداران شهرهایی که لشکریان از سرزمین آنان می‌گذرند 🔻من لشکری را گسیل کردم که ان‌شاءالله از منطقه شما عبور خواهند کرد. من آنچه خداوند واجب دانسته است، به آنان سفارش کرده‌ام و بر آزار نرساندن آنان دیگران و پرهیز از هرگونه شرارتی تأکید کرده‌ام. 🔻من نزد شما، به سبب پیمانی که میان ما هست، اعلام بیزاری می‌کنم از هر آسیبی که لشکریان به مردم برسانند؛ مگر آنکه یکی از آنان گرسنه بماند و برای سیر کردن خود، چاره ای جز آن نداشته باشد. پس کسی را که دست به ستم می‌گشاید، در برابر ستمش کیفر دهید و افراد سبک‌مغز را از زیان رساندن به مردم و تعرض به آنها جز در آنچه استثنا کردیم، باز دارید. 🔻من پشت‌ سر سپاه در حرکتم. شکایت‌های خود را به دست من برسانید و اگر لشکریان در برخی امور بر شما چیره شده‌اند و جز با کمک خدا و من، قدرت دفع آنها را ندارید، به من مراجعه کنید که با کمک خداوند، آن را برطرف خواهم کرد، انشاءالله. 📚منابع: ۱. نهج البلاغه، نامه ۵۰ ۲. وقعة صفین، ص۱۰۷ ۳. شیخ طوسی، الأمالی، مجلس۸، ح۳۱، ص۲۱۷ ۴. شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۹۵ ۵. نهج البلاغه، نامه ۶۰ 📗 علی علیه السلام از زبان علی علیه السلام ↩️ ادامه دارد...
3 مشاهده