💠 مدارا و سازش با مردم، ترک جدل و مخاصمه در امور دینی، و احتیاط در عرضه معارف دین[۴] 🔹حُمران گوید: به حضرت امام جعفر الصادق علیه السلام گفتم: «خدا شما را سلامت دارد، از شما سوالی دارم» فرمود: «بله» گفتم: «من پیش از این حالی داشتم و اکنون حال دیگری دارم؛ در گذشته به سرزمینی وارد می‌شدم و یک مرد، یا دو نفر، یا یک زنی را (به تشیع) دعوت می‌کردم، و خدا هر که را می‌خواست نجات می‌داد. اما امروز کسی را به مذهب دعوت نمی‌کنم» حضرت فرمود: «بر تو ایرادی نیست که مردم را میان خودشان و پروردگارشان رها کنی؛ هر که را خدا بخواهد از تاریکی به نور بیرون آورد، او را خارج می‌سازد» سپس فرمود: «و ایرادی بر تو نیست که اگر در کسی خیری دیدی، اندکی از عقاید حقه را برایش بازگو کنی» گفتم: «به من از تفسیر این سخن خداوند خبر دهید: «و هر کس انسانی را زنده کند گویا همه مردم را زنده داشته است» (مائده/۳۲) فرمود: «مقصود، نجات از سوختن و غرق شدن است» و آنگاه سکوت کرد و سپس فرمود: «تأویل بزرگ‌ترش آن است که او را به سوی حق دعوت کند و او هم بپذیرد» 📚الکافی، ج۲، ص۲۱۱ 🟢 اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج 🟢