🔥🔥🔥عقاب روزه خواری و عصیان در ماه رمضان در روز قیامت حضرت عسکری علیه السلام از رسول خدا صلّی الله علیه وآله نقل می کند که فرمود: (در روز قیامت) ماه رمضان در بهترین چهره محشور می شود، و آن را بر زمین بلندی می برند که مخفی نماند و همه، او را ببینند. پس خداوند امر می کند و بر وی از پوشش و خلعت ها و انواع دیباها و لباس های بهشتی می پوشانند به گونه ای که در بزرگی آنگونه می شود که چشمی ندیده و گوشی نشنیده و قلبی کنه آن را درک نکرده است. در این هنگام از میانه عرش به منادی گفته می شود: ندا کن، پس ندا می کند: ای گروه خلائق! آیا او را می شناسید؟ خلائق می گویند: ای دعوت کننده پروردگار ما! ما او را نمی شناسیم. منادی می گوید: او ماه رمضان است. چه بسیار که به واسطه او خوشبخت شدند، و چه بسیار که به واسطه او بدبخت شدند. آگاه باشید، هر مؤمنی که بندگی خدا را در ماه رمضان بزرگ داشته است، نزد ماه رمضان بیاید و بهره اش را از این خلعت های بهشتی بردارد، و مطابق با میزان بندگی و تلاش خود در ماه رمضان این خلعت ها را قسمت کنید. پس مؤمنینی که مطیع اوامر الهی بوده اند به نزد وی آمده و به مقدار طاعتشان در دنیا از آن خلعت ها بر می دارند. یک عدّه، ده هزار تا، یک عدّه، بیشتر و یک عدّه، کمتر برداشته و خداوند به بخشندگی و کرامتش ایشان را بزرگ می دارد. بدانید عدّه ای نیز می باشند که به دنبال برداشتن آن خلعت ها می روند و اینگونه می پندارند که ما نیز به خدا ایمان داشته و موحّد می باشیم و به برتری این ماه اعتراف داریم. پس از آن خلعت ها برداشته و می پوشند. امّا ناگهان آن خلعت ها در تن آنها به آتش و مس گداخته تبدیل می شود و از این پوشش ها، به تعداد تمام نخ های آنها، مار و عقرب بیرون می آید. تعداد لباس های این افراد نیز به مقدار جرم ایشان می باشد و لذا هرکس جرمش بیشتر، لباس هایش بیشتر. بعضی هزار لباس، بعضی ده هزار لباس و بعضی بیشتر و یا کمتر نصیبشان می شود. این لباس ها بر بدن های ایشان سنگینی می کند و سنگینی آن به میزان سنگینی کوه های استوار بر ضعیف ترینِ از مردان خواهد بود. اگر خداوند حکم نکرده بود که اینها نمیرند، هرآینه از کمترین مقدار این سنگینی و عذاب می مردند. سپس به تعداد تارهای این لباس هایی که از مس گداخته و پاره های آتش می باشند، درندگان جهنّمی نظیر افعی، عقرب، شیر، پلنگ و گرگ خارج می شود. یک حیوان او را نیش می زند، یکی می درد، یکی پاره پاره می کند، و یکی له می کند. پس می گویند: ای ولیّ ما! چه شد که این لباس ها برای ما تغییر یافت، درحالیکه برای آنها به بهترین لباس های بهشتی مبدّل گردید؟ برای ما به پاره های آتش و مس گداخته تبدیل شد، درحالیکه برای آنان به لباس فاخر و خوشایند مبدّل گردید؟ پس به ایشان اینچنین پاسخ داده می شود: ایشان در ماه رمضان اطاعت خدا می کردند، و شما معصیت او می کردید. آنها عفّت داشتند، و شما زنا می کردید. آنها از خداوند پروا داشتند، و شما نسبت به خداوند جری بودید. آنها از دزدی پرهیز می کردند، و شما دزدی می کردید. آنها به بندگان خدا ظلم نمی کردند، و شما ظلم می کردید. بدیهی است که آن لباس ها نتیجه افعال نیک ایشان، و این عذاب ها نتیجه افعال قبیح شما می باشد. لذا ایشان دائماً در بهشت بوده، پیر نمی شوند و چیزی برای آنها تغییر نیافته و از بهشت خارج نمی شوند و بدون اضطراب و غم در آنجا خواهند بود، و در بهشت به واسطه خوفی که (در دنیا) داشتند، گردش می کنند، درحالیکه شاد و ایمن و مطمئن می باشند، و نه خوفی و نه حزنی خواهند داشت. امّا شما دائماً در آتش جهنّم بوده، عذاب شده، خوار گردیده، از آتش جهنم به بخش بسیار سرد جهنم منتقل شده، با آب جوش خود را شستشو داده، از میوه تلخ و بدطعمِ جهنّم خورده، و پتک های جهنّمی بر سرتان خورده، به انواع عذاب معاقَب می شوید. در جهنّم زنده هستید درحالیکه تا ابد نخواهید مرد، مگرآن کس از شما که شامل رحمت پروردگار جهانیان شود، و به واسطه شفاعت محمّد صلّی الله علیه و آله، برترین انبیا، بعد از عذاب دردناک و عقوبت شدید از جهنم خارج شود. (بحارالأنوار، ج96، ص373-375 به نقل از تفسیر الامام العسکری علیه السلام) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»