. «ما چرا کانال می زنیم؟‌آیا می خواهیم دیگران را آگاه تر کنیم؟‌یا می خواهیم خودمان را از هر آنچه در دنیای درونمان میگذرد،‌خالی کنیم وسبک ‌شویم؟‌‌به قول آقای بابایی درست است نوشتن برای خالی شدن،‌نوعی خود خواهی است اما اکثر کسانی که در گروه های اجتماعی می نویسند،‌انگیزه ی دیگری دارند که شاید خودشان هم از آن اطلاع ندارند.وآن هم«باهم بودن وگم نکردن یکدیگر».آره ما می نویسیم که همدیگر را گم نکنیم.نوشتن نوعی صدا زدن است.صدا زدنی که لازم نیست با ادبیات ژرف وپیچیده وفلسفه وتحلیل دقیق سیاسی وبازگویی اندیشه های شگرف باشد.همینقدر که صدای خودمان را بشنویم ودر این شلوغی ‌ها،‌هم عقیده ها وهم فکر های خودمان رو گم نکنیم،‌خودش برای هر ادمینی دلگرمی است.» .