در رثای دردانه مقاومت! سیدحسن فقط دبیرکل یک گروه شیعه در جنوب نبود. او‌ مهمترین رهبر مقاومت مردمی و چریکی جنوب جهانی علیه امپریالیسم و استعمار در عصر معاصر بود! او قلب گرم یک چریک جوان، فصاحت یک شاعر کلاسیک عرب، و مغز سرد یک شطرنج‌باز را توامان داشت. استراتژیستی که نبوغش را دشمنانش هم تصدیق می‌کردند. او زیباترین تجسد روح انسانِ قیام کرده‌ در غرب آسیا، علیه نظم امپریالیستی و نیهیلیستی غرب بود. مسلما مقاومت، ایده‌ای است که با رفتن یک فرد متوقف نمی‌شود. اما سیدحسن کسی است که شاید تا چند دهه دیگر به راحتی جایگزین نشود! امروز تلخ‌ترین و سیاه‌ترین روز در تاریخ مقاومت است. اما اگر مقاومت، نشسته عزاداری کند، محکوم به فناست! این‌عزاداری باید ایستاده ‌و سلاح به دست انجام شود. این سیاه‌ترین روز مقاومت باید به سرخ‌ترین روز مقاومت تبدیل شود.