🔰 این صــــــــــدای گرفتــــــــه
پیر پیـــــــــل‌افکن ما، در هشتاد و چهار سالگی، هفتاد دقیقه در مراسم بزرگداشت رحلت امام بزرگوار سخــــــنرانی کرد و البته صدایش گرفت.
می‌خواهم از همین صـــدای گرفته بنویـــــــسم؛ همین صدای گرفته‌ای که شنیدنش دلمان را باز می‌کند؛ همیــــــــن صدای گرفتۀ راهگـــــــشا.
صدایی که از سال‌ها تکرار حــــــق گرفته، نه از خستگی.
صدایی که گرفتگی‌اش عجین با پخــــتگی است.
صدایی که در عین گرفتگی، دروازه‌های حکمت را به روی بشر امروز گشــــــوده است.
صدایی که در پیــــــــچ و خم کوچه‌های شلوغ دهکدۀ جهانی، حامل پیغــــــــام‌های مهمی از هفـــــــت شهر عشــــــــق است.❤️
صدایی که به رغم بدخواهان عنـــــــود و حــسود، اگرچه گرفته، اما همچنان در جهان طنین‌انداز است.
آری؛ این صدای حقیقت، صدای اصــــــالت و صدای معنویـــــــــت است؛
«این صــــــــــدای انقلاب اســــــلامی است.»
صدایی که قرآن‌گونه، غبارروب قلب مؤمنان است و آیینـــــۀ دقِّ منافقــــــــان.
صدایی که به‌سان نسیم، دل تفتـــــــیدۀ مستضعـــــــفان را خنک می‌کند.
صدایی که همچون گردباد، بساط مستکبران را در هم می‌پیچد.
صدایی که درس‌ها داده است، سخن‌ها رانده است، خطبه‌ها خوانده است و یادگارهایی ماندگار آفریده است.
صدایی که شجاعت و مظلومیت علوی را، هیبت و حکمت حسنی را و عزت و غربت حسینی را با هم دارد.
صدایی که شب‌ها نالیده است و روزها غرّیــده.
صدایی که به رنـــــــگ خــــــــداست.
صدایی که هیچ‌وقت کم‌فروشی نکرده؛ چه قبل‌ها ـ در اوج جــــــوانی ـ که لاجرم گوش را سیراب می‌کرد؛ و چه حالا ـ در پختگی پیری ـ که پیاله‌پیاله می‌نوشـــــــاند.
آری؛ ما با این صدا بزرگ شــــــده‌ایم.
ما ـ جوان‌های انقلاب ـ چهل سال است که داریم با این صــــــــدا زندگی می‌کنیم.
این صدا، موسیقی متــــــــن زندگی ماست.❤️
تُن این صدا، طنین این صدا، جوهر این صدا، رنگ این صدا، مردانگی این صدا، پختگی این صدا، ملاحت فارسی این صدا، لحن عربی این صدا، گویش معیار این صدا، لهجۀ خراسانی و آذری این صدا و خلاصه جذابیت و نورانیت این صدا، همۀ عشــــــق ماست.
ما در تمام این ســــــــــال‌ها،
با طنّــــــازی این صدا خندیده‌ایم و با بغض آن گریستـــــــه‌ایم.🥺😭
با وقار آن آرام شده‌ایم و با شور آن به هیجان آمده‌ایم.
با طمأنینـــــۀ آن بر بالش امنیت آرمیده‌ایم و با نهیب آن از خواب غفــلت پریده‌ایم.
با لرزش آن لرزیده‌ایم و در آغوش غرش آن غنوده‌ایم.
ما درس دین و دنیا را با این صدا آموخته‌ایم.
صدایی که صلـــــابت خمــــینی و لطـــــافت طباطبائی، در آن به هم رسیده‌اند.
صدایی که هم ترنّــــم عرفان را دارد و هم طنین حماســـــــــه را.
این صدا شاید گاهی بگیرد، اما هیـــچ‌وقت گم نمی‌شود؛ چون در حافظۀ تاریخی جهان ثبت است؛ چون صدای سخن عشق است.
پس برای همیشه ماندن، باید در این صدا گم شد؛ و شده‌ایم.
این صدا ـ این صدای سحرآمیز و خاطره‌انگیز ـ همۀ هویّــــــــــت ماست.‼️
این صدا، تصویر حقیقی پروفایل ما در دنیای لبریز از مجاز امروزی است.
این صدا، نه فقط صدای ملت ایران، که صدای امت اسلامی است؛ صدای همۀ مظلومان و مستضــــــعفان جـــــــهان.
آری؛ این صدا گرفته بود؛ و چرا نگرفته باشد؟
اصلا اگر نگرفته بود تعجب داشت.
کسی‌که سال‌هاست حنجره‌اش را خنجر کرده است و تیزی کلامش را بر قلب تاریک اهریمن فرومی‌برد، باید هم صدایش بگیرد.
تازه این گرفتگی صدا چه اهمیتی دارد، وقتی پیرنامرد مفلوک و خرفت حاکم بر مثلا ابرقدرت دنیا، تا یک مزخرف نامربوط نگوید یا زمین نخورد، روزش شب نمی‌شود؟
الغرض، گرفتگی صدای رهبر عزیزتر از جانمان❤️ ـ که عمـــــــرش دراز و پرچـــمش همیشه بر فـــــــــراز بــــــاد🤲 ـ عجیب نیست؛ بلکه این صافی صداهـــــــای ماست که عجیب است.🥺
آری؛ باید مجروح جهاد تبیین شد که اجرش از شهادت اگر بیشـــــــتر نباشد، کـــــمتر نیست.