در تاریخ آمده که ایرانیان باستان در آغاز سال نو، پس از دوازده روز جشن‌ شکرگزاری به دلیل آفرینش دوازده ماه سال، روز سیزدهم نوروز را در باغ و صحرا سپری می‌کردند تا با آمادگی کامل، کار و تلاش در سال جدید را آغاز نمایند، لذا به همین مناسبت در روزبرگ امروز رسم «سیزده‌به‌در» را از دیدگاه اسلام بررسی می‌نمائیم؛ برخی از مردم بر این باورند که عدد سیزده و سیزدهمین روز سال، «نحس» است و باید نحسی آن را در طبیعت از وجود خود، دور کنند! و در مقابل، افرادی نیز سیزده‌به‌در را برگرفته از خرافات و جهالت می‌دانند و کاملاً آن را نفی و نهی می‌کنند؛ اما دین مترقی اسلام که دین اعتدال است، همواره با هرگونه افراط و تفریط در عقیده و عمل، مخالف بوده و رویکرد بزرگان دینی ما نیز در برخورد با سنت‌های پیشینیان هر قوم، در صورتیکه مخالف اصول و احکام دینی نباشد، هیچ گاه نفی و نهی کامل نبوده است! ✍️لذا در اسلام باید «سیزده‌به‌در» را از دو زاویه متفاوت بررسی کرد: 1️⃣ «سیزده‌به‌در نحس!» در قرآن کریم، دو بار کلمه‌ی «نحس» آمده و هر دو هم در مورد قوم عاد است و جالب آن که هردو نیز درباره روز و ایام، به کار برده شده است: «فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ» (قمر/١٩) و «فِي أَيَّامٍ نَحِسَاتٍ» (فصلت/١۶)‌‌‌؛ پس اسلام، طبق ظاهر این آیات، وجود نحسی در برخی از ایام را تأیید کرده است! اما درباره معنای کلمه «نحس» در این آیات، در میان مفسران، اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی آن را «روز پر باد و غبار» و برخی دیگر به معنای «شومی روز»، و گروهی نیز به معنای «روز ترسناک و سخت» تفسیر نموده‌اند؛ اما با نگاه دقیق‌تر به این آیات، درمی‌یابیم که در آنها تصریح شده که روزی که قوم گنه‌کار عاد به کیفر اعمال زشت خود برسند، آن روز برایشان نحس، شوم و ترسناک است! لذا بر این مبنا، منشأ و علت نحوست و شومی، مربوط به اعداد و روز و ایام نیست! بلکه به واسطه اعمال زشت و ناپسند انسان‌هاست! در روایات نیز بر این موضوع تأکید گردیده، چنانچه یکی از اصحاب امام هادی (ع) قصد زیارت امام (ع) را کرد، در راه، با سواری برخورد کرد و کتفش مجروح و لباسش پاره شد؛ هنگامی که به محضر امام رسید، عرضه داشت: این روز، چه روز بدی است، خداوند مرا از شرّ آن حفظ فرماید! حضرت در جواب فرمودند: «چرا اشتباه خودت را بر عهده روز می‌گذاری که هیچ گناهی ندارد!» و اضافه فرمودند: «آنچه به بشر می‌رسد، نتیجه اعمال خود اوست، گناه ایام چیست که روزها را متهم می‌کنید؟» بر این اساس، آنچه باید بشر آن را نحس بداند و از آن اجتناب نماید، اعمال زشت و ناپسند آدمی است که بالاخره هم روزی، گریبان او را خواهد گرفت! وگرنه ایام و اعداد، هرگز در ذاتشان نحوستی ندارند!        2️⃣ «روز طبیعت» اما اگر مراسم سیزده‌به‌در، به عنوان «روز طبیعت» و خارج شدن از فضای آلوده شهر و پناه بردن به دل طبیعت و استفاده از نعمت‌ها و زیبایی‌های هستی و هوای پاکیزه، و تفریح و استراحت سالم و بدون گناه باشد، از نظر اسلام، رسم بسیار پسندیده و خوبی است‌‌‌! به خصوص اگر این کار، همراه با تفکر و اندیشه در زنده شدن مجدد درختان و گیاهان، و ذکر  عظمت و قدرت نامحدود خالق یکتا باشد! چنانچه خداوند در آیه ٢٠ سوره عنکبوت می‌فرماید: «قُلْ سِیرُواْ فِى الْأَرْضِ فَانظُرُواْ کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ...»: «بگو در زمین سِیر کنید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است...» همچنین در روایات نیز بر تفریح سالم و بهره‌مندی از نعمت‌های حلال الهی تأکید گردیده، چنانچه پیامبر گرامی اسلام فرمودند: «انسان عاقل، ایام خود را به چهار بخش تقسیم می کند...و بخشی از ساعات را برای تفریح و بهره‌مندی از نعمت‌های حلال خداوند می‌گذارد!» (وسایل الشیعه ج۱۶ ص۹۷)؛ همچنين در روایتی دیگر فرمودند: «تفریح داشته باشید، همانا من ناراحتم که در دین شما خستگی و بی‌نشاطی به وجود آید!»(نهج الفصاحه ص۲۵۹)؛                 ✍️ در پایان بديهی است که تکمیل کننده این تفریح سالم، دوری از خرافاتی مانند «گره زدن سبزه» و همچنین دوری از هرگونه گناه و معصیت است که مسلماً آلوده نمودن و تخریب و آسیب رساندن به فضاهای سبز و درختان و محیط زیست از جمله همین گناهان است! با ما همراه باشید: 🖥 تلویزیون اینترنتی حوزه 🆔️ eitaa.com/joinchat/2535194783C1b4125c537