مولای ما ، مهدی جان چقدر جای دستان شفابخشتان ، طنین گرم صدایتان ، لبخند ملیح پدرانه اتان ، گام های استوار و حیدری اتان ... خالیست ... چقدر دنیا شما را کم دارد ... چقدر جهان ، سردرگم و بیقرار است ... کاش این ابرهای تیره ی غیبت کنار برود و خورشید ظهورتان از عمق تیرگی ها نجاتمان دهد ... کاش این روزهای تلخ ندیدنتان تمام شود ...