بخش دهم خطبه فدکیه در نسخه خطیِ در حال تحقیق كلّما أحسوا للحرب أو نَجَمَ قرن الضلالة أو فغرت فاغرة من المشركین فاها قذف أخاه علیا فی لهواتها فلا ینكفئ حتى یطأ صماخها بأخمصه و یخمد حرّ لهبها بسیفه مجدّ مكدود فی طاعة الله تعالى و أنت یا أبابكر و الذین معك وادعون رفهون نزهون. هرگاه آتش جنگی را احساس کردند خداوند آن آتش را خاموش کرد. هر وقت که شیطان سر از لاک خود درآورد یا اژدهائى از مشرکین دهان باز کرد، پیامبر برادرش، علی بن ابی طالب علیه السلام را در دهانِ آتشین آنها گذاشت؛ و امیرالمؤمنین علیه السلام نیز از این ماموریت‌ها برنمى‏‌گشت مگر تا زمانى که بال و پر آنها را به زمین کوبیده و آتش آنها را با شمشیرش خاموش کرده باشد (شمشیر علی مثلِ آبی که روی آتش بریزند، عمل می‌کرد.) علی علیه السلام آنقدر در میدان می‌جنگید تا اینکه در راه خدا از شدت تلاشش فرسوده و خسته می‌شد و تو ای ابوبکر! و همراهانت، در همان لحظه در آسایش و راحتی تماشاچیِ این دلاوری‌ها بودید. #قذف_فی_لهواتها #رفهون_نزهون @mTatbiqy