✍ گناه و سنت ترسناک استدراج ▫️ إِذا أَحْدَثَ الْعَبْدُ ذَنْباً جَدَّدَ لَهُ نِعْمَةً، فَیَدَعُ الاِْسْتِغْفارَ فَهُوَ الاِْسْتِدْراجُ 🔅 امام صادق علیه السلام فرمودند: گاه مى‌شود هنگامى که بندگان سرکش گناه مى‌کنند، خداوند به آنها نعمتى مى‌دهد، آنها از گناه خود غافل مى‌شوند، و توبه را فراموش مى‌کنند، این همان استدراج، (بلا و عذاب تدریجى) است. 🔻 هنگامى که انسان گناه مى‌کند، از سه حال خارج نیست: 1⃣ یا خودش متوجه مى‌شود و باز مى‌گردد. 2⃣ یا خداوند تازیانه بلا بر او مى‌نوازد تا بیدار شود. 3⃣ و یا شایستگى هیچ یک از این دو را ندارد، خدا به جاى بلا، نعمت به او مى‌بخشد و این همان عذاب استدراج است که در آیات قرآن یا به همین تعبیر، و یا به تعبیرات دیگر به آن اشاره شده است. 💢 لذا، انسان باید به هنگام روى آوردن نعمت‌هاى الهى مراقب باشد، نکند این امر که ظاهراً نعمت است، عذاب استدراج گردد، به همین دلیل، انسان بیدار در این گونه مواقع در فکر فرو مىرود، و به بازنگرى اعمال خود میپردازد. 🔅 در حدیثى آمده است: یکى از یاران امام صادق (علیه السلام) عرض کرد: من از خداوند مالى طلب کردم به من روزى فرمود، فرزندى خواستم به من بخشید، خانه‌اى طلب کردم به من مرحمت کرد، من از این مى‌ترسم نکند این استدراج باشد! امام فرمودند: اگر این‌ها توأم با حمد و شکر الهى است، استدراج نیست.