مقام معظم رهبری در تبیین معنای «حکومت مردمی دینی» گفته اند: «مردمی بودن حکومت; یعنی نقش دادن به مردم در حکومت . یعنی مردم در اداره حکومت و تشکیل حکومت و تعیین حاکم و شاید در تعیین رژیم حکومتی و سیاسی نقش دارند [مردم سالاری] . یک معنای دیگر برای مردمی بودن حکومت اسلامی این است که، حکومت اسلامی در خدمت مردم است . آنچه برای حاکم مطرح است، منافع عامه مردم است نه اشخاص معین و یا قشر معین یا طبقه معین [مردم داری] . اسلام به هر دو معنا، دارای حکومت مردمی است ... . اگر یک حکومتی ادعا کند که مردمی است، باید به معنای اول هم مردمی باشد; یعنی مردم در این حکومت دارای نقش باشند . اول در تعیین حاکم . در حکومت اسلام مردم در تعیین شخص حاکم دارای نقش و تاثیرند . البته در حکومت های دینی و حکومت های اسلامی، یک مقطعی از زمان و یک برهه ای از زمان، حکومت [شخص حاکم] یک حکومت تعیین شده خدایی است . این را همه مسلمین قبول دارند . در آنجا مردم در تعیین حاکم نقشی ندارند [دوران رسول خدا صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام]» . (3) در تعیین «نقش مردم از دیدگاه امام قدس سره » نیز می فرماید: «عنصر دومی که امام به آن حداکثر توجه را کرد [در کنار عنصر اسلام گرایی]، عنصر «مردم » بود . ادعای «مردم گرایی » در همه نظام ها - حتی استبدادی ها - وجود دارد اما مهم این است که حقیقتا در کجا برای مردم شان و منزلت و حق و نقش قائل می شوند . امام به معنای حقیقی کلمه به اصالت عنصر «مردم » در نظام اسلامی معتقد بود و مردم را در چند عرصه مورد توجه دقیق و حقیقی خود قرار داد: عرصه اول، عرصه تاکید نظام به آراء مردم است .