با كرونا چه بايد كرد؟ متأسفانه اين روزها مردم كشورمان به شكل گسترده اي نگران و درگير ويروس كرونا هستند و اعلام ديرهنگام هشدارهاي لازم و كوتاهي برخي نهادهاي مسؤول نيز بر وخامت اوضاع افزوده است. طبيعي است كه در چنين شرايطي هركسي از زاويه و منظر خود به موضوع بپردازد و بر اساس مسؤوليت خود وظيفه اي را بر عهده بگيرد و در اين ميان نهادهاي ديني و متوليان امور مذهبي هم حوزه مسؤوليت تعريف شده اي دارند. توصيه به دعا و توسل، ترويج مراقبتهاي معنوي، كاهش تجمعات مذهبي، تأكيد بر ملاحظه نكات بهداشتي در مجامع ديني و ... از اين گونه وظايف به شمار مي آيد. بيان اين نكات مثل توصيه به قرائت برخي آيات قرآن كريم يا ختم زيارت عاشورا هيچ منافاتي با مسؤوليت ها و تعهدات نهادهاي ديگر ندارد. توجه به امور معنوي و عبادي و مراعات دستورات ديني و مذهبي بايد در كنار رعايت قواعد حرفه اي تخصصي و ضوابط عقلي و منطقي زندگي طبيعي انسان باشد چنان كه پيامبر اسلام به تعبير مشهور مولوي فرمود : با توكل زانوي اشتر ببند! وقتي يك بيماري عفوني شيوع پيدا كرده است پزشكان متخصص خبرگان اين عرصه اند كه حتما بايد نظرات كارشناسانه و دستورالعمل هاي فني آنان مراعات گردد چنان كه در صورت وقوع سيل و زلزله همه از جمله پزشكان بايد نظرات تخصصي كارشناسان نهادهايي چون هلال احمر را بپذيرند و اطاعت كنند. اين ديدگاه و باور عالمان دين و فقيهان بزرگ و نامدار ماست كه خودشان در موارد ابتلا به كسالت و بيماري در مقابل پزشك خود مثل مقلدي مطيع نظر او را مي پذيرند و عمل مي كنند، زيرا باور دارند كه اگر به خاطر بي اعتنايي به نظر تخصصي او دچار آسيب و ضرري شوند مقصر و مديون خواهند بود و مرتكب گناه و معصيت شده اند. پس وقتي كه از توصيه مردم به مراقبت هاي معنوي سخن مي گوييم ناگفته پيداست كه در كنار توسل و دعا بايد مراقبت هاي كامل و دقيق بهداشتي از جمله پرهيز از حضور در مجامع عمومي و تشديد نظافت و بهداشت و تقويت بنيه جسمي را جدي گرفت و رعايت كرد و با رعايت همه اين موارد از خداوند عافيت و سلامت تمنا داشت. باور ما به قداست اماكن مذهبي نه از جهت مادي و ظاهري كه از نظر جنبه هاي قدسي و معنوي است و عناصر مادي مثل در و پنجره و كاشي و ديوار و ضريح و پرده به سبب اين قرابت مشمول احترام و منزلت مي شوند. حال اگر پزشكان متخصص لازم دانستند كه مثلا نماز جماعت در شهري موقتا برگزار نشود يا تردد به اماكن مذهبي كاهش يابد قطعا اين توصيه بايد مراعات گردد و در صورت بي اعتنايي و بي توجهي اگر كسي آسيب ببيند و ابتلا به عفونت تشديد يابد قطعا موجب ضمان و مسؤوليت شرعي خواهد بود. اين مراعات و محدوديت هيچ منافاتي با جنبه هاي معنوي ندارد چنان كه مثلا اگر پزشك به كسي بگويد روزه نگير براي او روزه گرفتن حرام است، يا اگر بگويد آب نبايد به پوست دست تو برسد واجب است تيمم كند. معناي اين حكم شرعي آن نيست كه شخص از حقيقت و معنويت روزه يا وضو دور شده بلكه محدوديتي موقت براي شكل اداي مناسك او به وجود آمده است، چنان كه زائر نيز مي تواند با قدري فاصله مادي و ظاهري به ديدار و زيارت اولياي خدا برود بي آنكه در رابطه معنوي او خللي ايجاد شده باشد. بايد به صورت شفاف و صريح اين مسأله را براي مردم شرح داد كه مراعات دستورات پزشكان متخصص و كارشناسان بهداشتي نه تنها با مباني باورهاي ديني و مذهبي منافات ندارد بلكه عين تقيد به ضوابط شرعي و اصول اعتقادي است. (يادداشت روزنامه شهرآرا) https://telegram.me/morzaeri نوشته ها و انتخابهاي محمدرضا زائرى اگر قابل دانستيد نگاهي بيندازيد و به دوستانتان نيز معرفي فرمايي