‍ ‍ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ الر.کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ. (ابراهیم/ ۱)؛ می فرماید قرآن کتابی است که نازل کردیم بر تو ای پیامبر تا مردم را از ظلمات به سوی نور ببری. یکی از معانی عام و کلی ظلمت، خلاءهای روحی و شخصیتی است. یکی از معانی دقیق تر آن این است که شئی را در جایگاهی که حق آن نیست قرار دهید. در وجود ما این شاکله ای که کج و معوج و بهم ریخته است، و بسیاری از مشکلات ما ناشی از آن است، در واقع ظلمی است که ما به خودمان کرده ایم که چنین شکلی برای خودمان خلق کرده ایم، که خودمان از خودمان فرار می کنیم و به دنبال فضائی هستیم که خودمان را فراموش کنیم. یعنی من از شاکله خود و از چیزی که خودم ساخته ام فرار می کنم، این نتیجه ظلمهایی است که در حق خودم انجام دادم. می فرماید این ظلمها و عدم استیفای حق به اینکه در جایگاه درست قرار بگیرد را_که تو انجام ندادی_ ما با این قرآن چیزی آوردیم که مردم را "لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ". نمی گوید این قرآن خودش قرار است که مردم را از ظلمات به سمت نور ببرد، بلکه می فرماید: توی پیامبر مردم را بوسیله این کتاب از ظلمات بیرون ببری، کتابی که صورت مکتوب ولایت است. پس ولی الله باید کنار این کتاب باشد، تا به سمت نور ببرد... ♦️بحث کنترل خیال سال ۱۳۹۹ جلسه ی بیست و سوم (قرائت قرآن؛ شاهکار انقلاب شاکله) @sholeye_toor فایل کامل جلسات🔻 t.me/esfahani_archive