سلسله مباحث #انس_با_دعا (۲۵) 💠دعا تو را بی نهایت می کند✨ 🔹وقتی در ادعیه با سخنی که با خدا می گویم نیاز من را وسعت بخشید و من را هم با نیازِ بزرگ، بزرگم کرد و از کودکی در آورد و قرار شد که دیگر بچه بازی نکنم و نیاز من را خدا و عشق و حبّ به او کرد؛👈 از این رو در سخنی که با او می گویم و تمام حالات زندگی ام را در دعا با او به سخن می کشانم، در واقع نشست و برخاست با خدا می کنم تا آشنا و مواجه با موجودی شوم که از وسعتی بی نهایت برخوردار باشد تا بتواند به نیاز بی نهایت من لبیک بگوید؛ بدین جهت است که در ادعیه متذکر این وسعت بی نهایت می شویم و از همان استمداد می جوییم. ✅در مناجات شعبانیه خود را به چنین وسعت و بی نهایتی که از خدا می بیند متوسل می کند و آن را دائم به رخ می کشاند و در برابر این بزرگی و بی نهایتی اقرار به فقر خود می کند و بر نیاز خود می افزاید و این ها را تبدیل به زبان و سخن می کند و اینگونه می گوید: 💠اگر اهلیّت رحمتت را ندارم ولی آن قدر در جود و بخشش بزرگ وبی نهایتی که حتّی نااهلان را می گیرد «الهی اِن کنتُ غَیرَ مُستأهلِِ لِرَحمَتِک فَأنتَ اَهلٌ اَن تجودَ علیّ بفضلِ سَعَتِک » 🔹در این دستگاه به این عظمت، بهترین اقرار را اقرار به نداری می داند تا دارائی؛👈 چون دارائی از اوست و از طرف ما چیزی جز نداری نیست و خود را متوسل به این عظمت و وسعت می کند و می گوید: 💠که اگر مرگ نزدیک شود و عمل من، هنر نزدیکی من را به تو نداشته باشد باز هم وسیله ای دارم که خودم را به تو نزدیک کنم و آن این است که اقرار به ذنب و کوتاهی و معاصی خودم داشته باشم « اِن کان قد دَنا اَجَلی و لَم یُدنِنی منک عَمَلی فقد جَعَلتُ الاِقرار بالذَنب الیک وسیلتی» ادامه دارد... . #استاد_مهدی_منصوری 🍃شما دعوتید به مهمانی ستاره ها 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2367553583C4b7a5731ec