سلسله مباحث #انس_با_دعا (۴۷) «ادامه مبحث قبلی» 💠حیف است که با حضرت ربّ العالمین بنشینیم ولی ... . 🚩مشکل ما این است که اولا حرف نمی زنیم و ثانیا حرف که می زنیم نمی دانیم که چه چیزهایی بگوییم؛ 🔸حیف است که با حضرت ربّ العالمین بنشینیم ولی بلد نباشیم حرف بزنیم؛ 🍃از این رو با ادعیه است که هنر این را پیدا می کند که حرف بزند و در ضمن آن می تواند بفهمد که چگونه باید حرف زد و با سرسپردگی در برابر ادعیه، سخن خودش را در کیفیت سخنی که با حضرت ربّ العالمین در ادعیه وجود دارد، هضم می کند و سخنی برای خودش جز سخنی که در ادعیه مطرح شده است نمی گذارد و با وحدت و اتحاد دغدغه، سخنی که در ادعیه آمده است، سخن آن می شود. ✅می داند و می یابد آنچه در ادعیه مطرح شده است، همان مهمّ هایی است که انسان باید در زندگی برای خود فراهم آورد که بدون آنها امکان زندگی کردن نیست. به خاطر همین در ادعیه مهمّاتی را به سخن می کشاند و می فهمد چه چیزهایی مهمّ در زندگی است؛ بدین جهت عفو و غفران و مأیوس نشدن از رحمت الهی و ... از چیزهایی می شود که انسان بدون اُنس با ادعیه نمی تواند که بفهمد مهم است و باید در سخن خود مطرح نماید. ادامه دارد... . #استاد_مهدی_منصوری #سلسله_مباحث_انس_با_دعا https://eitaa.com/joinchat/2367553583C4b7a5731ec