حضرت امام صادق علیه السلام تصریح کردند اساسا دین‌داری ذیل ولایت طاغوت، دین‌داری حقیقی نیست: «لاَ دِینَ لِمَنْ دَانَ اَللَّهَ بِوَلاَیَةِ إِمَامٍ جَائِرٍ لَیْسَ مِنَ اَللَّهِ.»(الکافی، ج1، ص375) در واقع ظاهر المتدینینی که کاری با عرصه‌های سیاسی ندارند و سکولارمآبانه و کفر به طاغوت ندارند، باید در تدین خود تردید و بازنگری جدی نمایند. تنها عامل مقابله با حکومت و جریان طاغوت، کیمیای صبر و بصیرت است: «وَ لَا یَحْمِلُ هَذَا الْعَلَمَ إِلَّا أَهْلُ الْبَصَرِ وَ الصَّبْرِ.» صبر و بصیرت توأمان، خصوصیتی است که از التزام عملی به آموزه‌های امام صادق علیه السلام سرچمشه می‌گیرد و این امکان را فراهم می‌کنند در راه حاکمیت فقه جعفری، اگاهانه و روشن‌بینانه همراه ولیّ حق حرکت کنیم و در مواجه با مشکلات و فتنه‌انگیزی دشمنان، راه و هدف را گم یا فراموش نکنیم. حیات طیبه و موحدانه در گرو ایمان بالله و کفر به طاغوت می باشد